Geert Paes
Forum Gegeven Antwoorden
-
He Patricia,
Moeilijk gevalletje! Wat betreft iatrogene cushing: ik heb het zeker al gezien in dieren tgv topicale glucocortico’s, maar ik ben het met je eens dat het me in deze hond weinig waarschijnlijk lijkt, omdat het klinisch beeld er niet echt bij past (buiten dan de spieratrofie en de polyfagie) en zijn bloed- en urine resultaten, zoals je zelf zegt, ook niet! Dus, ik weet niet of testen hiervoor op dit moment het eerste zou zijn wat ik zou doen. Als je hem zou willen testen voor iatrogene cushing dan kan je best een ACTH stim test doen. Bij iatrogene cushing verwacht je zowel pre als post ACTH twee hoge waarden met niet veel verschil (stimulatie) tussen beide waarden (een beetje als een addison, maar dan met hoge cortisol waarden ;-))
Heeft deze hond nog iets van andere klachten die evt zouden kunnen wijzen in de richting van een veralgemeend neuromusculair probleem: bv. spierzwakte of algemene zwakte, gewijzigde gang (stijver of atactisch, ..), dysfagie of regurgitatie etc? Zijn de spieren ooit pijnlijk geweest? Of nooit klachten van pijn gehad? Ik ben zelf geen neuroloog, maar het lijkt me nuttig om nog het CK te meten. Moest dit gestegen zijn dan kan je verder gaan kijken in de richting van polymyositis (ik denk dat je een spierprobleem wel NIET kan uitsluiten als je CK niet echt gestegen is). Moesten er toch ook meer algemene spiergerelateerd klachten zijn en het CK helpt je niet echt verder dan zou ik eens kijken of de eigenaar interesse heeft om doorverwezen te worden naar een neuroloog?
Puur vanuit een internistisch standpunt zou je evt nog B12 en foliumzuur kunnen bepalen en parasitaire infecties uitsluiten. Ik heb eens een hond (toevallig ook een jonge retriever) gehad met ook als enige klacht gewichtsverlies (met vooral verlies van spiermassa) en die had een laag foliumzuur (als enige afwijking in een heel uitgebreid bloedonderzoek) en werd beter met foliumzuur supplementatie en switch naar een hypoallergene voeding. Ik ben niet helemaal overtuigd dat het internistisch is bij deze hond (zou zeker iets neurologisch niet durven uisluiten), maar dit zijn wel nog zaken om evt te testen. Eiwitverlies (PLE of PLN) lijkt alleszins niet de oorzaak van de problemen te zijn, want dat heb je uitgesloten.
Laat je ons weten wat eruit komt?
Geert
-
He Patricia,
Was dit hondje erg gestresseerd?? Het lijkt me idd zeer weinig waarschijnlijk dat het om diabetes mellitus gaat. Juvenile diabetes is wel beschreven bij honden, maar is erg zeldzaam en de hond heeft op dit moment ook geen klachten die passen bij DM. Dus bijna het enige waar ik dan aan zou denken bij dit hondje is dat het heel erg gestresseerd was. Dit is iets dat we uiteraard veel vaker bij katten zien, maar kan ook wel voorkomen bij honden. Ik zou aanraden om, als je hem deze week terug op controle ziet, zijn glucose in het bloed en in de urine opnieuw te testen. Als hij erg gestresseerd is in de kliniek dan zou je evt ook de eigenaar thuis even een oorprik kunnen laten doen om te zien wat zijn glucose is.
Wat het moeilijk eten betreft, zou ik het een beetje van de eigenaar laten afhangen hoeveel ze daar verder voor willen doen. Kan ‘aard van het beestje’ zijn en misschien niets om je zorgen over te maken (zeker als zijn BCS goed is) of kan wijzen op toch iets onderliggend. Verdere testen als basaal cortisol, galzuren pre en post, B12 en foliumzuur, parasitaire infecties uitsluiten, trial met hypoallergene voeding kunnen uiteraard allemaal overwogen worden.
Benieuwd wat er uit het glucose komt! Hopelijk is het nu gewoon normaal 😉
Geert
-
He Kim,
Interessant gevalletje!!
Gezien het bloedglucose normaal is, lijkt het hier duidelijk om renale glucosurie te gaan.
Renale glucosurie wordt meestal veroorzaakt door een tubulair probleem. Dit kan voorkomen als primair probleem of tengevolge van een onderliggende oorzaak.
Verder kan de glucosurie voorkomen als enig probleem (in dit geval spreken we echt van renale glucosurie) of kan het het begin zijn (of deel uitmaken) van Fanconi syndroom. Fanconi syndroom kan primair aangeboren zijn (zoals we vooral veel bij Basenji’s zien, terwijl het bij andere rassen heel zeldzaam is) of het kan ook voorkomen als een verworven probleem. Verworven Fanconi syndroom is bij honden beschreven secundair aan bepaalde intoxicaties (zoals bv aminoglycoside antibiotica, maar zeker ook bepaalde voedingsproducten –> zo zijn er meedere cases in de literatuur beschreven en heb ik er zelf momenteel al 2 gezien met Fanconi tgv
gedroogde kippen snoepjes’ –> dus zeker eens navragen bij eigenaar of ze iets van dergelijke snoepjes geven. Het hoeft niet kip te zijn, ik heb het ook al bij snoepjes op basis van eend gezien). Verder zijn primaire niertumoren en hypoparathyroidie ook beschreven als mogelijk onderliggende oorzaak voor verworven Fanconi. Dus indien nog niet gecontroleerd ook zijn calcium controleren en best ook echo abdomen.Bij Fanconi syndroom gaan ze typisch naast glucose ook bicarbonaat, aminozuren, fosfor en kalium via de urine verliezen. Heb je de elektrolyten gecontroleerd bij deze hond en waren ze normaal? Om na te gaan of dit hondje Fanconi heeft, is het aangeraden om het bicarbonaat gehalte (of idealiter zelfs volledig veneuze bloedgassen) te bepalen. Bicarbonaat kan je in een extern labo laten bepalen. Bloedgassen dienen in de kliniek zelf bepaald te worden (omdat resultaten beinvloedt worden door blootstelling aan zuurstof). Verder is het ook belangrijk om te weten of deze hond aminozuren verliest via haar urine. Hiervoor kan je ook een speciale test laten uitvoeren (dit kan bv. bij Velab weet ik. Daar noemt het de COLA test en moet je het op bevroren urine doen. Het kan ook bij Laboklin. Of het bij Idexx kan, weet ikzelf niet).
Ik zou sowieso ook aanraden om bij deze hond een echo van het abdomen te laten maken om zeker eens goed naar de nieren te gaan kijken (indicaties voor neoplasie? Chronische veranderingen?), maar ook andere organen (zeker ook goed naar bijnieren kijken, want pheochromocytoma kan soms ook geassocieerd zijn met een milde glucosurie).
Ik zou ook aanraden om een urinecultuur uit te laten voeren, indien nog niet gedaan. Omdat we weten dat honden met glucosurie heel vaak secundair urineweginfecties ontwikkelen (bacteriën houden van glucose ;-))
Zeker eens goed navragen wat deze hond van hondensnoepjes krijgt, want vorig jaar heb ik er zo via Velab eentje gezien die het had gekregen tgv jerkeys gebaseerd op eend en daarbij heeft alles zich hersteld met het stoppen van die snoepjes.
Veel succes ermee!!
Laat ons weten hoe het afloopt.
Moest het Fanconi syndroom zijn, mag je me nog eens contacteren ivm de behandeling 😉 Ik kan veel copy/pasten uit emails die ik over de jaren heen reeds over dit onderwerp beantwoord heb 😉
Geert
-
He Iris,
Ik heb op basis van de curves toch de indruk dat hij twee keer per dag zakt (op de curve van 22,23,24 en 25 november) zie je een nadir net voor 18u en opnieuw rond middernacht. Hij blijft door de dag wel hoger dan ‘s nachts. Kan het zijn dat de eigenaars hem overdag toch nog iets van snacks geven? Dat zou voor mij het eerste zijn om aan te denken. Indien dit het geval is: eigenaars echt overtuigen om hiermee te stoppen 😉 En je schrijft dat hij de insuline krijgt om 9u30 en 17u30? Kunnen ze hem de injectie ‘s avonds om 19u30 geven (zodat er ook 12 uur tussenzit)? Hoe doet de hond het nu klinisch sinds zijn insuline verhoogd is? Is zijn PUPD, polyfagie etc beter? Als hij het klinisch goed doet dan zou ik bij deze dosis blijven. Je kan sowieso niet hoger gaan als je ziet dat hij een keertje tijdens de nacht (op 24 november) behoorlijk diep zakt. Moest hij met deze dosis klinisch nog steeds niet goed zijn en moest de eigenaar echt absoluut niets van snacks geven tijdens de dag en het niet beteren met de insuline strict 12 uur van elkaar te geven dan denk ik dat je zal moeten werken met een langerwerkend insuline preparaat (bv. prozinc).
Laat je weten hoe het afloopt?
Veel succes ermee!
Geert
-
He Gaelle,
Ik ben geen cardioloog, dus heb zelf niet veel ervaring met sildenafil bij katjes. Maar gezien het sterke vermoeden van pulmonaire hypertensie secundair aan chronische longziekte denk ik dat het wel het proberen waard is. Hier zijn twee interessante studies (moest je deze nog niet zelf gevonden hebben):
Retrospectieve studie over gebruik van sildenafil bij katten (2024): A Retrospective Study of Sildenafil Administration in 55 Cats with Cardiopulmonary Disease (2009–2021) Hier gebruikten ze een gemiddelde dosis van 3.33 mg/kat per dag.
En deze studie is wel interessant over pulmonaire hypertensie bij katten (2022): Feline pulmonary hypertension: are we overlooking an important comorbidity? – PMC
Wat spironolactone bij katten betreft: ik heb hier vooral ervaring mee in katjes met hyperaldosteronisme die we niet opereren. Over het algemeen wordt het vrij goed verdragen (ik moet nu wel ook zeggen dat ik slechts ervaring heb bij een handvol katten, want het is nu ook weer niet iets dat we zo vaak zien). Ik heb het soms al aan behoorlijk hoge dosissen moeten geven (bv. tot 4 mg/kg). Als je te hoog gaat dan kan het wel anorexia, braken en diarree veroorzaken. En misschien ook best het kalium in de gaten houden. Bij hyperaldosteronisme willen we uiteraard het kalium omhoog krijgen, maar bij hartpatienten dan weer liever niet ..
Succes ermee en laat weten hoe het afloopt!
Geert
mdpi.com
MDPI | Error 404 File not found
MDPI is a publisher of peer-reviewed, open access journals since its establishment in 1996.
-
He Kryne,
Ik werk vaak met de budesonide 200 mcg (pulmicort 200 mcg) als ik de fluticasone niet kan verkrijgen. In principe kan je ook de fluticasone 220 mcg gebruiken (zelfs twee keer per dag). Er is een studie die de 220 mcg met 40 mcg vergeleken heeft en die geen verschil in effect vond en daardoor aanraadde om de laagst mogelijke dosis te gebruiken, maar de hogere dosis kan in principe dus ook.
Veel succes ermee!
Geert
-
He Bernadette,
Heel goede vraag en ik ben het 100% met je eens. De triage ging specifiek over honden en katten. Qua konijnen zijn er uiteraard (naast anorexia) nog tal van andere zaken die beschouwd kunnen worden als erge spoedgevallen. Maar wat katten betreft, heb je ook helemaal gelijk dat een kat die niet meer eet ALTIJD beschouwd moet worden als een spoedgeval en dat je daarbij zeker ook niet mag wachten tot na het weekend.
Groetjes,
Geert
-
He Linde,
Ik ben geen neuroloog, dus durf niet al te veel advies te geven. Gewoon een paar bedenkingen:
Bij een Vizsla moet ik onmiddellijk aan kauwspiermyositis denken, maar het verhaal (behalve het kwijlen) klinkt daar wel niet echt naar. Zie je iets van spieratrofie thv de kauwspieren? Kan je de mond openen zonder pijnreactie?
Het omvallen past dan weer meer bij een vestibulaire aandoening. Kan perifeer of centraal zijn. Kunnen zijn oren er voor iets tussenzitten (bv. otitis media?)
En dan die afwezige dreigreflex en verminderde tonus linker aangezicht kan dan weer passen bij facialis probleem (kan evt ook gevolg zijn van otitis media). Het rare is dat je bij een facialis paralyse wel verwacht dat de hond niet kan knipperen, dus zowel een negatieve dreigreflex als een negatieve ooglidreflex. Kon hij links wel gewoon knipperen als je de ooglidreflex teste?
Zouden deze mensen er voor openstaan om gewoon eens bij een neuroloog op consult te gaan? Ze moeten daarom niet per se verdergaan met onderzoeken, maar dat zou je toch een beter idee kunnen geven van wat er mogelijk speelt bij deze hond?
Laat je het ons weten moest er nog iets uitkomen?
Groetjes,
Geert
-
He Hanne,
Moeilijk gevalletje! Vind het moeilijk om met zekerheid te zeggen wat er hier speelt ..
Ik vind dat deze hond eigenlijk ‘te goed’ stimuleert om een addison te zijn. Het is zeker niet de flat line die je zou verwachten bij een volledige addison. Als je de 3.7 mcg/dl omzet in nmol/l (dat zijn de waarden waar ik meestal naar kijk) dan komt hij boven 100 nmol/l. Ik heb nog niet veel Addison’s gezien die boven 100 stimuleren .. Kan deze hond iets van cortico’s gekregen hebben?? Zelfs topicale producten (bv voor zijn huid) kunnen het cortisol onderdrukken. Ik zou zeker nog eens heel goed navragen bij de eigenaar en ik zou hem voorlopig niet als een addison behandelen, maar eerder die ACTH stim nog eens gaan herhalen binnen een paar weken ofzo.
Maar ik ben ook niet super overtuigd van de pancreatitis 😉 Want dat cPL vind ik nu ook weer niet overdreven hoog. Maar goed, we weten dat met een chronische pancreatitis het uiteraard laag kan zijn en als je op echo toch duidelijk afwijkingen op de pancreas ziet, kan dat uiteraard wel het probleem zijn.
Ik zou bij deze hond wel ook nog durven denken aan andere zaken (bv een volledige voedselallergie –> hij leek al gevoelig voor kip, maar kan zijn dat hij nu op nog meer reageert). Ik zou geneigd zijn om (indien nog niet gedaan) zijn ontlasting te controleren zodat je 100% zeker bent dat er geen infectie is. Wat je qua voeding zou kunnen doen is misschien eens Purina HA proberen –> dat is low fat (dus goed moest het een chronische pancreatitis zijn) en ook gehydrolyseerd (dus goed als hij een voedselallergie heeft). Ik zou ook zijn B12 en foliumzuur eens controleren en kijken of hij gesupplementeerd moet worden. Als het daar allemaal niet beter mee wordt of niets uitkomt dan zou de volgende stap zijn om die ACTH stim te hehalen en als die niet heel duidelijk richting addison wijst dan zou ik biopten nemen van het maagdarmkanaal. We mogen ook niet vergeten dat het een Franse Bulldog is die soms aerodigestive disorder hebben. Meestal uit zich dat in chronische reflux en micro-aspiraties. Iets vaker geeft dat wat meer hoesten en regurgiteren dan echt braken en maagdarmklachten, maar bij een Franse Bulldog kan het altijd meespelen. Low fat voeding en frequent kleine maaltijden kan hierbij helpen.
Hou ons op de hoogte!
Veel succes ermee!
Geert
-
He Karin,
SUPER INTERESSANT!! Heel goed van je dat je bij deze hond B12 hebt gemeten!!
Wanneer ik een jonge Beagle zie met hypoB12 dan moet ik onmiddellijk denken aan Imerslund-Grasbeck syndroom (IG-S). Say what?? 😉 Ik heb hierover geleerd toen ik moest studeren voor mijn specialist examens, maar nog nooit een Beagle met IG-S gezien. Het is heel zeldzaam, maar bij dit gevalletje zou het wel kunnen passen. Uiteraard mogen we niet aan tunnel vision doen en kan hypoB12 ook door andere zaken veroorzaakt worden:
1) Malabsorptie bv. tgv een chronische enteropathie (bv. food responsive of steroid responsive enteropathy) of neoplasie of andere chronische aandoening (bv. chronische infectie of small intestinal bacterial overgrowth) van maagdarmkanaal.
2) EPI (exocriene pancreas insufficientie)
3) We kunnen het soms zien bij honden met atypische addison die chronische maagdarmklachten hebben.
4) En dan bij bepaalde rassen (zeker als ze het op zo’n jonge leeftijd ontwikkelen, moeten we denken aan IG-S (de typische rassen zijn Beagle, Border Collie en Komondor.
Er is een genetische test die je kan uitvoeren bij Beagles om te zien of deze hond aangetast is (het is een homozygoot recessieve aandoening, dus enkel dieren met twee mutaties in het gen zullen klinisch hypoB12 ontwikkelen). Je kan deze test bij Laboklin laten uitvoeren. Dit is de info van Laboklin in de UK, maar je kan de test ook gewoon in NL laten uitvoeren: LABOKLIN (UK)| Genetic Diseases | Dogs| Cobalamin Malabsorption (Imerslund-Gräsbeck syndrome (IGS))
Ze kunnen bij IG-S ook proteinurie ontwikkelen, dus een urineonderzoek kan zeker ook nuttig zijn.
Moest die test nu niet positief terugkomen en moest deze hond het klinisch weer terug slechter doen dan is het belangrijk om te kijken naar mogelijke andere oorzaken (je kan uiteraard dit ook eerst doen, maar de genetische test zal goedkoper zijn dan al deze testen). In dat geval is eigenlijk de standaard opwerking voor chronische maagdarmproblemen aangeraden:
1) ontlastingsonderzoek om infecties uit te sluiten
2) Basaal cortisol om addison uit te sluiten
3) TLI om EPI uit te sluiten
4) Hypoallergeen dieet (moest de dermatosis niet meer werken dan zou ik met anallergenic proberen)
5) evt galzuren pre en post om bv een portosystemische shunt uit te sluiten
6) Moest niets van dit een antwoord geven: bioptname van maagdarmkanaal.
Wat betreft de hypoB12: het B12 dat je meet in het bloed zegt eigenlijk niets over B12 op het cellulair niveau en als deze hond blijft sukkelen met zijn B12 dan is het betrouwbaarder om methylmalonzuur (MMA) te laten meten (kan tegenwoordig bij de meeste labo’s). MMA zal stijgen wanneer B12 te laag is. Een gestegen MMA toont dat er werkelijk een cellulair te kort is aan B12. En een cellulair tekort aan B12 kan echt nefaste gevolgen hebben op lange termijn, dus supplementatie is aangeraden. De meeste honden krijg je goed wanneer je de onderliggende oorzaak aanpakt. Bij IG-s moet je levenslang supplementeren omdat het een aangeboren probleem betreft dat je niet kan wegnemen. Een studie van een paar jaar geleden (bijgevoegd) toonde dat je de meeste honden goed krijgt met orale supplementatie. Deze studie toont ook dat serum B12 niet betrouwbaar was om op te volgen aangezien het vaak te laag bleef. Het is dus echt beter (zeker als de hond IG-s heeft) om MMA op te volgen.
Dagelijkse dosis voor orale therapie is cyano-cobalamine 1 mg per dag.
LAAT AUB WETEN WAT ERUIT KOMT! Ik ben echt benieuwd of deze hond mogelijk IG-S heeft!
Veel succes ermee!
Geert
laboklin.co.uk
LABOKLIN (UK)| Genetic Diseases | Dogs| Cobalamin Malabsorption (Imerslund-Gräsbeck syndrome (IGS))
Cobalamin malabsorption (merslunf-Gräsbeck Syndrome (IGS)) refers to a genetic disorder by which the vitamin B12, also known as cobalamin, fails to be absorbed from the intestine. Lack of cobalamin leads to changes in the hematopoietic system and to neurological symptoms … Lees verder
-
Beste Vanessa,
Goede vragen!
Hier zijn mijn antwoorden:
1) Ivm de parvo test voor katten: Ik moet eerlijk zeggen dat ik deze test zelf niet ken. Het is een Belgisch bedrijf, dus hij is niet beschikbaar in Canada, waar ik werk. Ik heb even nagevraagd bij een paar collega’s in Gent (faculteit) en bij Velab: In Gent hadden ze ook nog niet gehoord van de katten parvo test. Bij Velab hebben ze er wel al van gehoord en bieden ze deze test sinds kort ook aan. Er zijn bij mijn weten wel geen echte studies gedaan om deze test te vergelijken met de ‘honden’ testen voor kattenparvo. Ik denk dat je sowieso bij alle parvo testen je bewust moet blijven van de limitaties: Over het algemeen een hoge specificiteit: dus wanneer positief (en niet recent gevaccineerd) dan zal het vermoedelijk om parvo gaan, maar een negatieve test sluit het NIET uit (want lage sensitiviteit van testen). MAAR: de sensitiviteit en specificiteit voor die katten parvo test is bij mijn weten NIET onderzocht, dus weet niet of we met zekerheid kunnen zeggen of dit ook geldt voor die test.
2) Ivm voedingssonde: Ik gebruik meestal rode rubberen sondes, maar kan ook een andere flexibele voedingssonde zijn (bv maatje 3.5 tot 5 Fr). Voor neusslokdarmsonde (doe ik meestal) meet je voor de lengte van de neus tot aan de 7e intercostaalruimte. Voor een neusmaagsonde (evt mogelijk bij zeer erge ileus om af en toe wat vocht uit de maag te verwijderen –> opgelet als je dit heel veel doet kan je hypokalemie en metabole alkalose veroorzaken) meet je van de neus tot aan de laatste rib. Een goed filmpje met instructies vind je hier (van iCatCare): Bing Videos
3) Ivm fecale transplantatie: Het kan in principe ook oraal, maar het wordt in de diergeneeskunde meestal rectaal gedaan, omdat dit een stuk makkelijker is en de resultaten erg vergelijkbaar (of soms zelfs beter) zijn. Beter omdat de goede bacterien minder worden afgebroken door het maagzuursap.
4) Ivm vaccinatie zwerfkatten: Amai, jullie doen het echt wel keigoed!! Ik denk dat het zeker nuttig is om de moeders te vaccineren zodat de maternale immuniteit beter is bij de kleintjes. Uiteraard kan de maternale immuniteit er dan ook weer voor zorgen dat de vaccins minder goed aanslaan, maar dan zijn ze tenminste vroeger beschermd. Ik denk dat het probleem in asielen is dat eerst en vooral de infectiedruk zeer hoog is en dat ten tweede ook de immuniteit van de kittens zwakker is tengevolge van meer stress etc. Om heel eerlijk te zijn, durf ik niet goed te antwoorden op je vraag omtrent vaccinaties specifiek in deze gevallen. Ik zou je heel erg aanraden om even contact op te nemen met de hulp desk van MSD (Contacteer ons – MSD Animal Health Belgium) zij gaan je zeker met deze vraag verder kunnen helpen!
Het is zo dat het dit jaar een bijzonder sterke en zeer virulente parvovirus variant is met zeker bij katten zeer veel sterfte. Omdat het zo’n groot probleem is heeft CatVets het initiatief genomen om een formulier aan te maken dat dierenartsen kunnen invullen om te melden wanneer ze een case van parvovirus hebben Mailchimp Survey Bedoeling is om deze info door te geven aan de faculteit. Dus als je cases hebt, zeker even dit formulier invullen!
Hopelijk kan je hiermee verder!!
Groetjes
Geert
-
He Charlotte,
Speciaal gevalleke ..
Als je naar dat USG kijkt dan kunnen we eigenlijk uitsluiten dat deze hond PUPD heeft, want zijn urine is mooi geconcentreerd. Diabetes insipidus lijkt me zeer onwaarschijnlijk met zo’n mooi geconcentreerde urine. Ik zou door de eigenaar de wateropname wel eens laten meten. Moest die toch hoger zijn dan normaal (> 100 ml/kg/dag) dan drinkt hij effectief wel te veel, maar dan weet je dat dat psychogeen (primaire polydipsie) gaat zijn, want haar USG is normaal. Als ze niet meer dan normaal drinkt dan zullen de plasjes niet het gevolg zijn van te veel te drinken en dan is de vraag waarom dat ze die plasjes dan wel doet.
Als ze het echt heel bewust doet: m.a.w de eigenaar ziet haar zich echt neerzetten en bewust plassen, dan zou het zeker om iets gedragsmatig kunnen gaan. Maar dan moet het echt gaan om perfect normaal plassen en heel bewust in huis plassen.
Is het toch eerder onbewust en vindt de eigenaar bv. kleine plasjes waar ze gelegen heeft dan zou ik eerder denken aan urinaire incontinentie. Het is jammer dat het een teefje is, want ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is om bij haar een urinecatheter te plaatsen. Moest dat wel kunnen dan zou je haar eens op de praktijk kunnen laten plassen en daarna een urinesonde plaatsen en kijken hoeveel residueel volume nog in de blaas zit om te kijken of ze zich volledig kan leeg plassen of niet. Je zou ipv een urinesonde plaatsen evt met de echo even kunnen kijken nadat ze geplast heeft of haar blaas mooi leeg is. Als ze zich mooi leegplast dan kunnen oorzaken voor incontinentie bv. SMI zijn. Plast ze zich niet mooi leeg dan heb je te maken met een overloopblaas of bv. blaasatonie.
In het bloedonderzoek valt me wel op dat haar eiwitten wat laag zijn en dat ze wat eiwit in haar urine heeft. Ik zou ter volledigheid nog een eiwit/creat ratio doen op haar urine en ik zou ook aanraden om pre-en postprandiale galzuren te overgen –> bij een portosystemische shunt kunnen ze soms psychogene polydipsie ontwikkelen.
Voor de eosinofilie zou ik haar eens ontwormen en dan kijken of die eosinofielen zich normaliseren.
Niet gemakkelijk! Laat weten wat eruit komt!
Groetjes,
Geert
-
He Kim,
Moest het probleem opgelost zijn met het stoppen van de snoepjes: vraag dan aub aan de eigenaars om jou een foto van het zakje van de snoepjes te sturen. En stuur die aub ook even naar mij door! Het is heel belangrijk voor ons om te weten welke snoepjes het allemaal kunnen veroorzaken!
Groetjes,
Geert
-
He Karin,
Bedankt dat je de resulaten laat weten!
Ja, je mag stoppen met de B12 supplementatie. Als de hond het goed blijft doen, moet het ook niet noozakelijk nog gecontroleerd worden. Uiteraard, doet hij het niet goed dan zeker terug controleren, om toch zeker te zijn dat hij niet terug zakt na het stoppen van de supplementatie!
Succes ermee!
Geert
-
He Laura,
Heeft de kitten het overleefd? Het is helaas niet abnormaal voor kitten met parvo om niet veel diarree te hebben. Katten presenteren zich met parvo net iets anders dan honden. Ik heb zelf geen ervaring met zylexis. Bij mijn weten is er maar 1 kleine studie naar gedaan die niet heel veel succes gaf met dit medicijn. Maar ik snap 100% dat het wel geprobeerd wordt. Wat neupogen betreft: het is een medicijn dat de aanmaak van witte bloedcellen stimuleert. Hier in Canada wordt het soms gebruikt bij honden met parvo omdat een kleine studie toonde dat het wel leidde tot een snellere stijging van de witte bloedcellen. Bij katten is er geloof ik maar 1 studie naar gedaan en die toonde geen verbetering in de witte bloedcellen. Het blijft op dit moment dus helaas vooral nog neerkomen op ondersteunende behandeling. Zie cursus ‘parvovirus’ en/of de twee protcollen over de behandeling van parvovirus in de protocollen bib.
Groetjes,
Geert
