Geert Paes
Forum Gegeven Antwoorden
-
He Marije,
Ik vrees dat er niet heel veel is dat je kan doen voor de neutropenie van dit katje. De neutropenie is natuurlijk hoogstwaarschijnlijk FIV geinduceerd. Er werd een studie gedaan naar het gebruik van humaan granulocyte-colony stimulating factor (Hu G-CSF) bij katten met FIV en neutropenie waarbij ze zagen dat de neutrofielen omhoog gingen, maar uiteindelijk vormden de katten antilichamen tgo de HU G-CSF waardoor de medicatie niet meer werkte. En sommige katten ontwikkelden antistoffen tgo hun eigen G-CSF en werden daardoor permanent neutropenisch. Er werd ook nog een studie gedaan naar het gebruik van feline G-CSF met relatief goede resultaten, maar dit product is bij mijn weten nog niet commmercieel beschikbaar.
Het enige dat je kan doen is de kat zo goed mogelijk opvolgen voor het ontwikkelen van infecties en deze infecties onmiddellijk behandelen. Omdat deze kat ook zo n slechte tanden heeft en we weten dat chronische gingivostomatitis ook een groot probleem is bij FIV + katjes en dit de levenskwaliteit negatief beinvloedt, zou je idealiter wel het beste de tanden van dit katje behandelen. Met zo n lage neutrofielen is er natuurlijk wel altijd een risico op infectie. Ik zou de kat dan vooraf, tijdens en na de behandeling ook zeker behandelen met breedspectrum antibiotica.
Je kan ook nog even naar de bijscholing kijken over FIV bij de kat, meerbepaald naar het deeltje over behandeling. Daar bespreek ik wat we weten ivm anti-virale behandelingen bij FIV. Bij die bijscholing vind je ook een review artikel over alle mogelijke antivirale behandelingen. Klik hier om naar het artikel te gaan: Leesmateriaal – Online Vet Training
Helaas is er op dit moment nog niets dat echt heel goede resultaten geeft.
Het zal er dus vooral op neer komen om dit katje een zo veilig mogelijke omgeving te geven met zo weinig mogelijk blootstelling aan mogelijke infecties.
Veel succes ermee!!
Geert
-
He Heyken,
Wat een pech voor dit katje!!
Sowieso zou ik zeggen dat radioactief jood de beste optie is voor deze kat. Ik zou dat dus eerst en vooral met de eigenaars bespreken.
Als dat echt geen optie is voor hun dan kan je proberen met het dieet, maar dat gaat een behoorlijke uitdaging worden met die andere katten in huis. De eigenaar moet dan weten dat deze kat ABSOLUUT niets van de voeding van de andere katten mag eten. En er mogen zelfs geen sporen van voeding van de andere katten in het voedselbakje zitten, dus best gewoon apart voedingsbakjes gebruiken voor deze kat. Je zou er mee kunnen starten en zien wat er gebeurt met het TT4. Evt kan je flessenwater geven ivm kraantjeswater als je niet zeker bent van het joodgehalte in het water. Als de kat heel heel strikt de voeding krijgt dan heb je een kans dat je ze wat beter gaat krijgen. Alleen zien we vaak dat de katten die voeding krijgen niet echt een toename in hun lichaamsgewicht hebben en bij deze kat zou je met zo n uitgesproken gewichtsverlies toch graag willen dat er wat extra gewicht bijkomt. Radioactief jood zou daarom zeker een veel betere optie zijn! En je kan aan de eigenaar uitleggen dat een kat van 14 jaar toch perfect nog een paar jaar kan leven en dat de voeding op termijn ook behoorlijk wat kost 😉
Hou ons op de hoogte!!
Succes ermee
Geert
-
He Heyken,
Gaat het bij deze hond om dunne of dikke darm diarree? Bij dunne darm diarree betreft het meestal grote hoeveelheden, slap tot waterig, zonder bloed/slijm of tenesmus. Bij dikke darm diarree vooral vaak kleine hoeveelheden, soms met bloed en/of slijm en vaak (niet altijd) met tenesmus. De reden dat ik het vraag is dat je bij dikke darm diarree ook met een hoger vezelgehalte soms positieve resultaten kan zien (bij dunne darm diarree kan dit ook, maar zeker dikke darm diarree kan hier goed op reageren).
Ik zou sowieso ter volledigheid naast het dieet bij deze hond ook nog eens een grondige ontworming doen en hem met fenbendazole 50 mg/kg/dag gedurende 5 dagen behandelen voor een mogelijke giardia infectie (tenzij dat je dit al allemaal hebt gedaan). Zodat je gewoon zeker bent dat er niets infectieus meespeelt. En dan is inderdaad een hypoallergene voeding de volgende stap. Als er geen sprake is van eiwitverlies dan kan hoeft het niet noodzakelijk laag in vetgehalte te zijn, maar is het vooral belangrijk om hypoallergeen te werken (dus een nieuwe eiwitbron). Als het zo n moeilijke eter is dan is een huishouddieet waarschijnlijk het gemakkelijkste. Belangrijk is dan om te weten waar deze hond in het verleden (naast kip) nog mee in contact gekomen is. Je zou bv. voor paardenvlees kunnen gaan (dit zit niet in commerciele diervoedingen). Of als je zeker bent dat hij dat nog nooit gehad heeft dan is konijn of zalm ofzo ook een optie. Struisvogel, hert en kangoeroe zijn andere opties 😉
Ik zou de rijst vervangen door zoete aardappel en de boontjes kan je verder geven. Idealiter zou je het best een dieet laten uitrekenen door een voedseldeskundige of is het aangeraden om een combi te doen van een commerciele voeding met huishouddieet zodat je toch geen tekorten ontwikkelt. Voor de voedseltestfase is dat niet zo belangrijk, omdat die behoorlijk kort is, dus dan zou je gewoon paard (voor een shih tzu zo n 110 gram (gekookt paardenvlees) + zoete aardappel gekookt (zo n 210 g) + bonen ( zo n 70 g) kunnen doen. Maar als je dat op lange termijn gaat geven dan moet daar absoluut een vitaminen en mineralen mix bij gegeven worden en dan kan je het beter exact laten uitrekenen door een voedseldeskundige. RC annallergenic of RC hypoallergenic of hills z/d ultra zijn ook mogelijk voor een voedseltest, maar dat moet hij natuurlijk willen eten. Maar misschien kan je combi doen van een van die met het huishouddieet?
Verder heb je gelijk wat je verdere testen betreft. Als het bij deze hond blijft aanhouden, is het zeker belangrijk om een volledig bloed- en urineonderzoek te doen, spec PLI of DGGR lipase te bepalen, galzuren, B12 en foliumzuur en TLI. Evt ook een basaal cortisol om hypoadrenocorticisme uit te sluiten (al is het er wel niet het typische signalement voor). En evt de echo abdomen herhalen en biopten van het maagdarmkanaal overwegen.
Veel succes ermee!
Geert
-
He Eva,
Een hele goede vraag! In de bijscholing geef ik mee dat de richtlijn is om een nierdieet te geven in alle katten met chronische nierziekte vanaf IRIS stadium II, maar dat het soms kan overwogen worden in stadium I (bv. bij katten die moeilijke eters zijn en die je moeilijk kan omschakelen – die kan je dan beter omschakelen op een vroeger moment).
Echter, zijn er sinds ik deze bijscholing gemaakt heb weer meer richtlijnen beschikbaar! Ik ga binnenkort deze bijscholing dan ook updaten met het laatste nieuwe van de afgelopen 2 jaar.
Er blijft heel veel te doen rond dieet en katten met nierziekte. En er zijn nu ook commerciele voedingen beschikbaar voor het vroege stadium van nierziekte (bv. RC early renal, Hills k/d early stage). Deze voedingen zijn minder beperkt in eiwit en fosfor dan de standaard niervoedingen, maar meer beperkt dan andere voedingen en zijn daarom interessant voor de vroege stadia van nierziekte.
Ik heb toevallig het afgelopen jaar op het ACVIM congres een lezing gevolgd met een panel van experts (bekende uro-en nefrologen van over de hele wereld) en zij geven concreet het volgende advies (ik heb in bijlage de slides uit de lezing voor je toegevoegd):
IRIS STADIUM I en II
- Gezonde katten hebben 5.2 g eiwit/kg per dag nodig om hun spiermassa te blijven behouden. Een dieet met een eiwitconcentratie van 26-32% van de ME (metaboliseerbare energie) of 7-9 g eiwit/100 KCal is aangeraden bij deze katten. In de bijgevoegde slides zie je op slide 2 welke voedingen geschikt zijn (vooral de early renal voedingen).
- Katten met proteinurie wil je het eiwit gaan beperken met 25-50% van wat ze op dat moment aan eiwit krijgen (belangrijk om dus te weten wat ze van voeding krijgen). Minimaal moet het eiwitgehalte in de voeding van deze katten 26% van de ME of 6.5 g/100KCal zijn.
- Fosforretentie treedt reeds zeer vroeg op bij chronische nierziekte NOG VOOR je hyperfosfatemie ziet. Een meer gevoeligere parameter om te meten is FGF-23 (nu ook commercieel beschikbaar). Om deze reden is het belangrijk om ook in IRIS stadium I en II het fosforgehalte in het dieet te gaan beperken. Advies is om wanneer het P gestegen is (> 4.5 mg/dl) een nierdieet te geven met een P gehalte dat < 1.25 g/1000KCal is. Wanner het P NIET gestegen is (<4.5 mg/dl) een dieet te geven met een P gehalte tussen 1.3-1.6 g/1000KCal –> dit zit typisch in de early stage niervoedingen (zie slides). Het wordt aangeraden om in het begin het geioniseerde calcium op te volgen om te zien of hypercalcemie ontstaat en als dit ontstaat dan moet er wat meer P gegeven worden.
Dus concreet: een nierdieet is voor sommige katten in stadium I en II te beperkt in eiwit en fosfor. Echter, een gewone voeding is dan mogelijk weer te hoog in eiwit en vooral in fosfor. Beperking van de fosforinname is belangrijk in stadium I en II. Wanneer er hyperfosfatemie is dan is sterke beperking nodig, wanneer het fosfor niet gestegen is dan is matige beperking nodig. De early stage niervoedingen zijn erg geschikt voor deze vroege stadia van nierziekte.
Hopelijk heb je hier wat aan!!
Groetjes,
Geert
-
He Silvie,
Ik speel deze vraag even door naar Esther Hagen-Plantinga.
Groetjes,
Geert
-
He Hilde,
Ik zou duidelijk aan deze eigenaars uitleggen dat zolang deze hond niet gesteriliseerd is het altijd een gesukkel zal blijven met de diabetes en dat dat ook kosten met zich meebrengt. Een hond van 9 jaar kan gemakkelijk nog 3 tot 5 jaar leven en als ze nu gesteriliseerd wordt dan is de kans groot dat je qua diabetesopvolging veel minder kosten moet maken. Maar goed, het blijft de keuze van de hond.
Het probleem wanneer ze niet gesteriliseerd zijn, is dat je telkens na de loopsheid zal zien dat er insulineresistentie optreedt (oiv progesteron) waardoor de hond op die momenten (en dat kan een paar maanden duren) meer insuline nodig heeft. MAAR, op andere momenten van haar cyclus (wanneer er weinig progesteron is) zal ze juist minder insuline nodig hebben en loop je het risico op hypoglycemie indien je de dosis insuline niet verlaagt. Het kan dus echt heel moeilijk zijn om een niet gesteriliseerde hond goed te managen. Zeker als het ook nog eens een eigenaar is die niet te veel kosten wil maken ..
Vermoedelijk kan je de hond op dit moment wel weer terug onder controle krijgen met caninsuline, maar heeft ze gewoon een hogere dosis nodig. Het beste doe je een glucose dagcurve (liefst elke 2 uur prikken gedurende minstens 12 uur, liefst 24 uur) of plaats je een FreeStyle Libre sensor (zie in de kennisdatabank en ook onder Vet-Info alle informatie omtrent FreeStyle libre). Dit gaat je toelaten om te zien of de hond voldoende insuline krijgt. Als dit niet het geval is dan verhoog je. Je doel is om de glucose tijdens de nadir (=moment waarop de insuline het sterkst werkt) tussen ongeveer 4.4 en 8 mmol/l valt. Wanneer dit het geval is dan kan je kijken of de insuline lang genoeg werkt (OPGELET: je kan de werkingsduur van het insuline pas bepalen wanneer je glucose tijdens de nadir in de gewenste zone van 4.4 tot 8 mmol/l zit en niet eerder). Je kijkt dan op welk moment in de dag het glucose hoger dan 13 mmol/l wordt. Op dit moment weet je dat je insuline NIET meer werkt. Valt dit moment ongeveer 12 tot 14 uur na de insuline injectie dan kan je bij deze hond verder gaan met caninsuline 2 keer per dag. Zie je echter dat dit moment al veel vroeger valt (bv. 6-9 uur na de insuline injectie) dan kan het zijn dat deze hond beter gereguleerd kan worden met een langer werkend insuline preparaat (zoals bv. ProZinc). Dus, kortom: ik zou niet standaard al onmiddellijk overschakelen op een andere insuline preparaat maar eerst even kijken wat de curve je vertelt. Het kan goed zijn dat deze hond gewoon meer insuline nodig heeft, maar dat de insuline zelf wel goed genoeg en lang genoeg werkt. En, steriliseren van deze hond zal het leven voor iedereen een stuk gemakkelijker maken 😉
Veel succes ermee!
Geert
-
He Lynn,
Goede vraag!
Ik wil hier eerst heel duidelijk zeggen dat het bij deze kat ging om een fijne naaldaspiraat en geen nierbiopt. Tussen beiden is er namelijk een groot verschil 😉 Het nemen van een fijne naaldaspiraat van een nier is qua techniek bijna hetzelfde alsof je een fijne naaldaspiraat van een lymfeknoop of een huidknobbeltje neemt. Het verschil is dat we het steeds echo begeleid gaan doen en dat het heel belangrijk is dat het dier heel stil blijft liggen (ik zorgt meestal dat de dieren gesedeerd zijn wanneer ik dit doe). Eenmaal het dier goed gesedeerd is dan breng je met de echo de nier in beeld. Je ontsmet de huid goed met alcohol en vervolgens kan je een naaldje (ik neem meestal een blauw naaldje van zo`n 2 cm of 1.5 inch lang) doorheen de huid in de nier prikken (belangrijk dat je met de echo goed blijft kijken waar je het naaldje in de nier prikt). Je doet dan een beetje hetzelfde als wanneer je een aspiraat van een lymfeknoop neemt: m.a.w. je beweegt het naaldje een paar keer in een paar richtingen en trekt het dan terug naar buiten. Je neemt dan een leeg spuitje en spuit het materiaal uit je naald op een draaggglaasje en strijkt dit uit. Soms neem ik een paar aspiraten waarbij ik het spuitje op de naald aansluit en een paar keer aspireer (zoals we typisch ook doen wanneer we een aspiraat van de lymfeknoop nemen). Maar dit leidt vaak tot te veel bloedbijmenging, dus gewoon prikken (zonder aspireren) geeft vaak betere stalen. De uitstrijkjes kan je vervolgens gewoon in een doosje opsturen naar het labo (om het even welk labo waar ze cytologie doen, dus bv. AML, Velab, Idexx, ..).
Ik neem alleen maar fijne naaldaspiraten van de nieren wanneer ik lymfoma wil uitsluiten (dus wanneer ik typisch grote hyperechogene nieren zie). Voor andere zaken (chronische of acute nierziekte) zijn fijne naaldaspiraten helemaal niet nuttig en zijn in deze gevallen dus zeker niet aan te raden.
Geert
-
He Hilde,
Je kan ursochol langtijdig geven (ik heb al gevalletjes gehad waarbij ik het jaren geef). Het is een medicijn waarbij we maar weinig neveneffecten zien. Ze kunnen soms er wat misselijk van zijn in het begin (gaat meestal over). Het kan ook de cholesterol gehaltes wat verlagen (meestal geen probleem ;-)). En bij katten moet je weten dat als je het langtijdig geeft het de taurine gehaltes kan verlagen. Aangezien katten zelf geen taurine kunnen maken (honden wel) is het in deze gevallen aangeraden om taurine te supplementeren.
Hopelijk kan je hiermee verder!
Geert
-
Oh wat triestig, Sanne. Arm katje ;-( Het zag er helaas niet goed uit voor haar ..
Bedankt om ons op de hoogte te houden!
Geert
-
He Corine,
Altijd zo moeilijk met toxoplasmose om met zekerheid te weten of de klinische klachten nu het gevolg zijn van de toxoplasma of niet. Ik snap volledig jullie beslissing om toch te gaan behandelen als de IgM titers ook gestegen waren! Als ik behandel dan hou geef ik clindamycine 10 mg/kg 2x/dag gedurende 4 weken. Je geeft op dit moment dus iets te weinig.
Ik heb de ABCD guidelines over toxoplasma voor je bijgevoegd. Dit geeft beknopt een opsomming van het meest belangrijke dat er te weten is over toxoplasma 🙂 Ze zijn samengesteld door een aantal bekende -infectious disease experts-, waaronder o.a. Katrin Hartmann van Munchen.
Veel leesplezier!
-
He Evi,
Eerst en vooral: alles wat je post in dit forum kan gelezen worden door alle OVT leden 😉 Iedereen kan dus reageren op je post.
Wat dit pupje betreft: ik denk dat de kans zeer groot is dat het bij dit pupje om primaire (of psychogene) polydipsie gaat. Het feit dat het soortelijk gewicht boven 1.030 is geweest, maakt dit de meest waarschijnlijke oorzaak. Bij andere aandoeningen (nierziekte, diabetes insipidus etc) verwacht je dat het dier NIET in staat is om zijn/haar urine te concentreren. Verder is primaire polydipsie ook iets dat we heel vaak zien bij jongere dieren (zeker bij zotte border collies ;-)) en is dit iets waar ze vaak zullen uitgroeien. De hoeveelheid water die dit pupje drinkt is zeker wat aan de hoge kant. We spreken normaal bij honden van polydipsie wanneer ze meer dan 90-100 ml/kg/dag drinken. Voor een pupje van 5 kg betekent dat een maximum van 5 liter per dag.
Primaire polydipsie is heel vaak gedragsmatig. Vraag eens even na bij de eigenaar of er bepaalde dagen zijn waarop de hond meer drinkt, of het meer drinken gelinkt is aan bepaalde situaties etc .. In theorie kunnen we het ook zien bij leverproblemen (bv. een portosystemische shunt). Moest het iets zijn dat echt blijft persisteren en/of heeft de hond ook andere klachten die evt bij een shunt zouden kunnen passen dan kan het de moeite zijn om de galzuren pre (voor maaltijd) en post (2u na eten)prandiaal te bepalen.
Als je nog wat meer zekerheid wil over of het primaire polydipsie is, zou je kunnen vragen aan de eigenaar om nog een paar keer urine binnen te brengen (vooral dan liefst op een dag wanneer de hond minder gedronken heeft of bv de ochtendurine als de hond gedurende de nacht minder drinkt) om nog een keertje te proberen bevestigen dat ze haar urine mooi boven 1.030 kan concentreren, maar in principe heb je dat al bevestigd, dus is het niet noodzakelijk om het verder te blijven onderzoeken. Belangrijk is wel dat er GEEN glucose in de urine zat, want glucose kan het soortelijk gewicht vals verhogen.
Veel succes ermee!
Geert
-
Bedankt voor de update, Kim!
Hopelijk zijn ze naar buiten gekomen (vermoedelijk wel). Anders kan je binnen een jaar ofzo misschien een coole case report schrijven over een tandenstoker die op een of andere coole plaats naar buiten komt of ergens voor bizarre problemen aan het zorgen is 😜
-
He Charlotte,
Ik sluit me volledig aan bij Gaelle haar plan! Ik denk dat zij de nagel op de kop slaat wat betreft de volgende stappen voor deze hond.
Het is inderdaad zeer belangrijk om te weten of de hond prednisolone kreeg op het moment van de ACTH stim. Wanneer exact werd deze test uitgevoerd? Kreeg de hond toen nog prednisolone of was die stopgezet (in in dit geval: hoe lang was hij al stopgezet?). Met die info kunnen we misschien al weten of je addison kan uitsluiten (bv. als de hond al een maand geen prednisolone kreeg op moment van de ACTH stim dan zal hij met deze waarden zeker geen addison hebben, maar als hij nog prednisolone kreeg op moment van de ACTH stim, dan kunnen we addison uiteraard nog niet uitsluiten).
Verder, wat je vraag betreft over hoe lang je moet wachten na het geven van corticosteroiden vooraleer je betrouwbaar een LDDST kan doen. Dit is een moeilijke vraag en er is geen eenduidig antwoord. Dit omdat het ook afhangt van hoe lang de hond corticosteroiden heeft gekregen, hoe hoog de dosis was etc. Als hij het echt aan een behoorlijke dosis heeft gekregen en/of gedurende een lange tijd dan moet je minstens 4 weken wachten (ik zou dan zelfs nog een beetje langer wachten, bv. 6 weken).
Nu moet ik hierbij wel ook even zeggen dat deze hond absoluut geen klinisch beeld heeft van hyperadrenocorticisme. Het enige dat er misschien bij past is de dunnere vacht. Verder lijkt er ook op bloedonderzoek en urineonderzoek totaal geen aanwijzing voor te zijn (geen gestegen ALP, geen verlaagd USG). Bovendien doet deze hond het slecht op vetoryl. Verder is het ook een vrij jonge hond (niet de typische leeftijd voor cushing). Met de combinatie van al deze zaken, ben ik vrij zeker dat deze hond geen cushing heeft. Kijk ook even naar dit protocol: Cushing – model ter inschatting van waarschijnlijkheid dat de hond cushing heeft – Online Vet Training
Ik zou in dit geval dus misschien beslissen om op dit moment geen geld meer te spenderen aan verdere cushing testen, maar eerder in te zetten op de rest: zeker zijn dat de hond geen atypische addison heeft, echo abdomen en als je zeker bent dat parasitaire infecties zijn uitgesloten en dat er lang genoeg (en vooral STRIKT GENOEG) een hypoallergeen dieet gegeven werd dan overgaan tot het nemen van biopten van het maagdarmkanaal. Bijkomend zou ik bij dit dier ook nog aanraden om vitamine B12 en foliumzuur te bepalen en ter volledigheid zou ik ook een TLI doen (hond moet minstens 12 uur nuchter zijn). Kijk ook even naar dit protocol: Chronische maagdarmklachten hond en kat DIAGNOSTISCH STAPPENPLAN – Online Vet Training
Is de eigenaar niet gemotiveerd om al deze diagnostische testen te laten doen en indien je hebt gezien dat deze hond het wel beter deed met de prednicortone dan is de vraag: hebben jullie de prednicortone hoog genoeg en lang genoeg gegeven? Als hij het daar echt goed mee deed dan zou je ook even terug het immunosuppressief protocol kunnen bekijken. Ik doe voor de meeste steroid responsieve enteropathien het volgende: hypoallergeen dieet (RC anallergenic heeft mijn voorkeur) + prednisolone aan 2 mg/kg/dag voor 1 maand + grondige ontworming (en evt kuur fenbendazole). Doen ze het daar goed mee dan bouw ik de prednisolone elke maand af met zo`n 20%. Zeer traag dus. Heeft de hond te veel neveneffecten van de cortico s dan kan je proberen met budesonide of een combi van prednisolone met bv. azathioprine of een ander immunosuppressivum.
Veel succes ermee!
Geert
-
He Charlotte,
Ik sluit me volledig aan bij Gaelle haar plan! Ik denk dat zij de nagel op de kop slaat wat betreft de volgende stappen voor deze hond.
Het is inderdaad zeer belangrijk om te weten of de hond prednisolone kreeg op het moment van de ACTH stim. Wanneer exact werd deze test uitgevoerd? Kreeg de hond toen nog prednisolone of was die stopgezet (in in dit geval: hoe lang was hij al stopgezet?). Met die info kunnen we misschien al weten of je addison kan uitsluiten (bv. als de hond al een maand geen prednisolone kreeg op moment van de ACTH stim dan zal hij met deze waarden zeker geen addison hebben, maar als hij nog prednisolone kreeg op moment van de ACTH stim, dan kunnen we addison uiteraard nog niet uitsluiten).
Verder, wat je vraag betreft over hoe lang je moet wachten na het geven van corticosteroiden vooraleer je betrouwbaar een LDDST kan doen. Dit is een moeilijke vraag en er is geen eenduidig antwoord. Dit omdat het ook afhangt van hoe lang de hond corticosteroiden heeft gekregen, hoe hoog de dosis was etc. Als hij het echt aan een behoorlijke dosis heeft gekregen en/of gedurende een lange tijd dan moet je minstens 4 weken wachten (ik zou dan zelfs nog een beetje langer wachten, bv. 6 weken).
Nu moet ik hierbij wel ook even zeggen dat deze hond absoluut geen klinisch beeld heeft van hyperadrenocorticisme. Het enige dat er misschien bij past is de dunnere vacht. Verder lijkt er ook op bloedonderzoek en urineonderzoek totaal geen aanwijzing voor te zijn (geen gestegen ALP, geen verlaagd USG). Bovendien doet deze hond het slecht op vetoryl. Verder is het ook een vrij jonge hond (niet de typische leeftijd voor cushing). Met de combinatie van al deze zaken, ben ik vrij zeker dat deze hond geen cushing heeft. Kijk ook even naar dit protocol: Cushing – model ter inschatting van waarschijnlijkheid dat de hond cushing heeft – Online Vet Training
Ik zou in dit geval dus misschien beslissen om op dit moment geen geld meer te spenderen aan verdere cushing testen, maar eerder in te zetten op de rest: zeker zijn dat de hond geen atypische addison heeft, echo abdomen en als je zeker bent dat parasitaire infecties zijn uitgesloten en dat er lang genoeg (en vooral STRIKT GENOEG) een hypoallergeen dieet gegeven werd dan overgaan tot het nemen van biopten van het maagdarmkanaal. Bijkomend zou ik bij dit dier ook nog aanraden om vitamine B12 en foliumzuur te bepalen en ter volledigheid zou ik ook een TLI doen (hond moet minstens 12 uur nuchter zijn). Kijk ook even naar dit protocol: Chronische maagdarmklachten hond en kat DIAGNOSTISCH STAPPENPLAN – Online Vet Training
Is de eigenaar niet gemotiveerd om al deze diagnostische testen te laten doen en indien je hebt gezien dat deze hond het wel beter deed met de prednicortone dan is de vraag: hebben jullie de prednicortone hoog genoeg en lang genoeg gegeven? Als hij het daar echt goed mee deed dan zou je ook even terug het immunosuppressief protocol kunnen bekijken. Ik doe voor de meeste steroid responsieve enteropathien het volgende: hypoallergeen dieet (RC anallergenic heeft mijn voorkeur) + prednisolone aan 2 mg/kg/dag voor 1 maand + grondige ontworming (en evt kuur fenbendazole). Doen ze het daar goed mee dan bouw ik de prednisolone elke maand af met zo
n 20%. Zeer traag dus. Heeft de hond te veel neveneffecten van de corticos dan kan je proberen met budesonide of een combi van prednisolone met bv. azathioprine of een ander immunosuppressivum.Veel succes ermee!
Geert
-
Hahaha, Kim, inderdaad met dat artikel kan je eigenaars heel snel overtuigen!! Er zijn een paar echt enge case reports van erge complicaties tgv tandenstokers. Uiteraard zijn dat wel de uitzonderingen, maar het zal maar je hond wezen!
Wat je vraag betreft ivm endoscopie doen na eten van vreemd voorwerp: het klopt dat bij deze dieren de maag vaak bomvol zit en dat dat het heel moeilijk kan maken om het vreemd voorwerp te vinden. Zeker als het iets kleins is (en van hout) zoals een tandenstoker! Wanneer het om een groot vreemd voorwerp gaat, waarbij ik niet zo bang ben dat het zal doorschuiven naar het duodenum dan raad ik ook vaak aan om de hond toch even 12 uur te laten vasten zodat de maag leeg is wanneer ik erin duik 😉 Maar soms wil je toch onmiddellijk gaan scopen (wanneer je bang bent dat het wel kan doorschuiven naar het duodenum) en in deze gevallen moet je dan soms een beetje creatief zijn. Ik heb al gevallen gehad waarbij ik bijna brokje voor brokje eten met een grijpertje aan de kant moest leggen om zo het vreemde voorwerp te vinden 😉 Het kan dus wel, maar het is niet aangenaam 😉
Fijn dat je labrador het voorlopig goed doet! Heb je aan de eigenaar gevraagd om de ontlasting in de gaten te houden? Ik vind het wel prettig om te weten of die tandenstokers eruit komen of niet!
Groetjes
Geert
