Geert Paes
Forum Gegeven Antwoorden
-
He Charlotte,
Wat was het soortelijk gewicht van de urine bij deze hond? En hoeveel drinkt deze hond? Denk je dat hij PUPD heeft en daardoor ‘ongelukjes’ heeft of denk je dat hij pollakisurie heeft en eerder ‘lagere urinewegklachten’. Plast hij volledig normaal en plast hij zich leeg wanneer hij plast? Zijn we zeker dat hij bv. niet een overloopblaas heeft?
Waren de lymfocyten binnen de normaalwaarden? Was het MCV normaal?
Is hij recent behandeld tegen parasieten (omwille van die eosinofilie)? Ik zou sowieso al een basaal cortisol doen om atypische addison uit te sluiten (kan ook eosinofilie geven en kan PUPD geven).
Het verdere plan hangt voor mij een beetje af van of je denkt dat hij PUPD heeft (en in dat geval dus ook een laag USG heeft –> en de waarde van het USG zelf bepaalt bij mij ook mee het plan –> bv bij diabetes insipidus zie je vaak een heel sterk verlaagd USG) of dat je eerder denkt dat hij lagere urinewegklachten heeft of misschien wel eerder in de richting van incontinentie tgv een overloopblaas?
Groetjes,
Geert
-
He Karin,
Als je naar de slagschaduw op het echo beeld kijkt, lijkt het idd om galstenen te gaan. Ik heb in bijlage een mooie, recent gepubliceerde studie over cholelithiase bij katten toegevoegd. Je zal zien dat de helft van de katten met cholelithen in deze studie geen klinische klachten vertoonde, dus dat het inderdaad een toevalsbevinding kan zijn. Dat gezegd zijnde, toont deze studie ook dat het vaak gelinkt is aan de aanwezigheid van een onderliggende hepatopathie en dat dieren met een gestegen ALT meer waarschijnlijk klinische klachten hadden en/of een onderliggende hepatopathie hadden. Een ALT van 1600 is echt wel hoog, dus dat doet me bij deze kat toch ook vermoeden dat er mogelijk wel iets van hepatopathie aanwezig is. In de ideale wereld doe je verdere onderzoeken bij deze kat: aanprikken van gal voor cytologie en galcultuur, biopten van lever (en omdat de kat toch al jaren chronisch braakt zou ik er dan ook ineens van het maagdarmkanaal nemen ;-)), fPL of DGGR lipase om te kijken of de pancreas ook betrokken is, Vit B12. De verdere testen zouden je dan een idee kunnen geven of dit 1) infectieus is (neutrofiele cholangitis, cholangiohepatitis) of 2) immuungemedieerd (lymfocytaire cholangitis of cholangiohepatitis). Gezien de leeftijd van de kat en het chronisch verhaal van de klinische klachten, lijkt het tweede me het meest waarschijnlijke. Katten hebben vaak inflammatie in lever/galwegen, pancreas en maagdarmkanaal (triaditis). Je zou eens kunnen proberen met een hypoallergene voeding en kijken of dat een verschil maakt (in het braken en in de ALT waarden). Je zou ook ursochol aan de behandeling kunnen toevoegen (hoewel de efficaciteit van ursochol bij katten met cholelithen nog niet onderzocht is geworden). Als de hypoallergene voeding geen verbetering geeft, zou je een corticosteroid (prednisolone) kunnen proberen (uiteraard NIET samen met de metacam en even een paar dagen minstens tussenlaten voor je start met pred na stoppen met de metacam). Ik zou dan bij deze kat eerder voor een anti-inflammatoire dosis gaan (bv. 0.5 mg/kg BID) in afbouwend schema en kijken wat er dan gebeurt met het ALT. Aangezien die kat geen klinische klachten vertoont, kan je uiteraard ook een afwachtende houding aannemen (en als je toch iets wil doen bv. ursochol en zentonyl ofzo geven) en kijken wat er gebeurt.
Veel succes ermee!
Geert
-
He Saar,
Hele goede vraag! Er bestaat zoveel discussie over het gebruik van ‘zuurremmers’ zoals proton pomp inhibitoren (bv. pantoprazole, omeprazole) en H2 remmers (bv. ranitidine, famotidine) bij honden en katten. Ik heb je de ACVIM consensus richtlijnen van 2018 bijgevoegd over het gebruik van zuurremmers dat toont dat we (alleszins in 2018, maar ik moet zeggen dat er sindsdien nog niet heel erg veel bijkomende studies zijn uitgevoerd) niet goed weten in welke situaties zuurremmers echt ‘effectief’ zijn en aangewezen zijn om te geven. Sinds die consensus richtlijnen gepubliceerd zijn, is er een beetje een shift ontstaan van de situatie waarbij zowat aan elke gehospitaliseerd patient die ietwat slecht is een zuurremmer werd gegeven naar het enkel en alleen te geven wanneer duidelijk bewijs dat het nodig was. En op basis van de consensus richtlijnen zijn dat de dieren waarbij dat er echt sprake is van ulceraties in het maagdarmkanaal. Uit de richtlijnen kwam dat er geen bewijs is dat dieren die kritisch ziek zijn of dieren met bv. een acute pancreatitis etc baat hebben aan een zuurremmer. Of het absoluut nuttig is om ze te geven bij dieren met acute hemorrhagische gastroenteritis is, bij mijn weten, nooit onderzocht geworden. Idealiter zou er een studie uitgevoerd worden waarbij een groep honden met AHGE bv. pantoprazole krijgt en een andere groep een placebo krijgt en dan wordt gekeken of de pantoprazole een positief effect heeft op de uitkomst.
Dat gezegd zijnde, moet ik zelf eerlijk zeggen dat wanneer ik een hond heb die kritisch ziek is en die fulminante bloederige diarree, melena en/of hematemesis heeft, ik dit dier WEL een proton pomp inhibitor zoals pantoprazole of omeprazole zal geven. Een beetje onder het mom ‘baat het niet dan schaadt het niet’. En aangezien een studie heeft aangetoond dat omeprazole aan 1 mg/kg twee keer per dag effectiever is dan wanneer het 1 keer per dag gegeven wordt, geef ik het in deze situaties dan ook aan de 1 mg/kg twee keer per dag. Hebben we bewijs dat ons zegt dat honden met AHGE baat hebben bij een proton pomp inhibitor? Nee, dat bewijs is er niet. En het is dus mogelijk dat het niet nodig is om het te geven. Maar ik doe het wel in die situaties waarbij ik me echt veel zorgen maak over ‘de intactheid’ van het maagdarmkanaal.
Sorry, soms zijn er geen eenduidige antwoorden 😉 Ik hoop dat je hiermee verder kan!
Groetjes,
Geert
-
He Petra,
Een hele goede vraag! Ik wil even duidelijk meegeven dat de volgorde van het lichamelijk onderzoek die ik in de bijscholing heb meegegeven, de volgorde is die ik aanhoud bij STABIELE patienten. Sorry dat ik dit niet duidelijk in de bijscholing vermeld heb. Wanneer het om een patient gaat die binnenkomt en waarvan je duidelijk ziet dat deze cardiovasculair niet stabiel is of in algemeen slechte toestand verkeert dan is de SPARTA volgorde 100% de juiste volgorde. In deze situaties zijn huidturgor en lymfeknopen minder belangrijk dan bv. het controleren van de pols, controleren van ademhaling etc.
Dat gezegd zijnde hou ik vaak wel gewoon altijd mijn zelfde volgorde aan. Puur en alleen omdat dat zo’n automatisme is en ik op die manier ook niets over het hoofd zie. Het duurt mij ook letterlijk maar 10 seconden om rap de huidturgor en lymfeknopen te checken. Maar je hebt 100% gelijk dat deze zaken in een spoedsituatie van ondergeschikt belang zijn, dus in deze gevallen mag je ze gerust als laatste doen. Zorg er gewoon voor dat je ze niet vergeet te controleren 😉 Ik heb al gezien dat een hond op spoed is binnengekomen en dat de spoedarts de lymfeknopen niet gecontroleerd had (kan iedereen overkomen wanneer je een algemeen slechte patient voor je hebt) en dat achteraf bleek dat die hond echt ontzettend opgezette lymfeknopen had en uiteindelijk lymfoma bleek te hebben. Hopelijk verduidelijkt dit het!
Groetjes,
Geert
-
He Jasmine,
Ik had ondertussen ook al een update gekregen van Caroline. Wat heb jij toch veel pech met je dieren zeg!! Magnifiek dat je zo goed voor hen zorgt en ik hoop dat je nu je hoop ellende wel hebt gehad en dat al de rest gezond blijft!! En ik hoop dat Stevie geen nieuwe stenose ontwikkelt.
Bedankt om ons een update te geven en superveel succes met al je diertjes!
Geert
-
He Jasmine!
Wat fijn dat zijn anemie alleszins de juiste kant aan het uitgaan is!! Ik hoop dat de orthopedist nog verder kan helpen met zijn knieen. Ik vrees dat NSAIDS echt geen optie meer zijn voor hem .. Misschien met Librella in combinatie met andere pijnmedicaties? Ik weet dat het niet ideaal is, maar in mijn ervaring: eenmaal ze zo gereageerd hebben op NSAIDs niet meer geven, omdat ze er dan echt zeer gevoelig aan zijn ..
Veel succes er nog mee! Ik duim dat de anemie de juiste richting blijft uitgaan (verwacht ik van wel) en dat jullie hem comfortabel kunnen krijgen met iets anders!
Groetjes,
Geert
-
He Patricia,
Ik zou voorlopig even afwachten en zien of hij alsmaar blijft beteren met het stoppen van de vetoryl. Ik heb ook eens ooit een hond gehad die bijniernecrose heeft gedaan nadat hij een paar jaar op vetoryl stond en dan eigenlijk in addison crisis werd aangeboden en na het stoppen van de vetoryl had die nog wel een tijdje nodig om zich weer helemaal lekker te voelen. Je had deze hond eigenlijk wat extra prednisolone kunnen bijgeven (aan de fysiologische addison dosis van 0.1 mg/kg bid). Ik denk niet dat ik dat nu nog zou doen aangezien zijn cortisol omhoog is gekomen, maar ik zou hem misschien wel verder nog wat ondersteunend behandelen met cerenia en misschien wat mirtazapine voor zijn eetlust (al moet ik zeggen dat de resultaten met mirtazapine bij honden wat wisselender zijn dan bij katten). Ik ben zelf niet zo’n voorstander van een zuurremmer als er niet echt duidelijk sprake is van ulceraties of erge esophagitis of zoiets. Hopelijk heeft hij gewoon nog een beetje extra tijd nodig. Het is heel moeilijk om te voorspellen of hij uiteindelijk terug vetory zal nodig hebben of niet. Zoals Dechra zegt: zeker en vast niet terug op vetoryl tenzij hij echt weer terug PUPD en polyfagie heeft en op dat moment zou ik zeker ook de ACTH stim herhalen VOOR de vetoryl om toch zeker te zijn dat hij echt wel te veel cortisol produceert. En dan gaat hij daarna heeeeeel goed opvgevolgd moeten worden, want eenmaal ze zo gereageerd hebben op de vetoryl zijn ze in mijn ervaring vaak heel erg gevoelig voor de vetoryl (vaak ook een stuk lagere dosis nodig etc).
Zou het bij deze hond nog om een macrotumor kunnen gaan? Maar als hij gewoon normaal gedrag vertoont en geen neurologische klachten heeft dan moet dat niet noodzakelijk. Het zou echt puur van een addison crisis kunnen zijn dat hij even zo slecht is geweest. Even afwachten en zien hoe hij in de komende paar weken reageert!
Succes ermee!
Geert
-
Hopelijk is het allemaal gepasseerd!
We duimen!!
-
He Dorien,
Wat verdere testen betreft: congenitale myastenia gravis bestaat wel, maar ik denk wel dat het heel weinig waarschijnlijk is dat deze hond dat heeft .. Ik moet eerlijk zeggen dat ik al mijn megaesophagus honden test voor myastenia, maar dat het altijd negatief terugkomt. Dus ik snap zeker dat je daar kosten wil besparen, al durf ik uiteraard niet helemaal met zekerheid te zeggen dat het absoluut geen myastenia kan zijn 😉
Als de hond klachten heeft als pup is het wel nog het overwegen waard of hij geen persisterende rechter aortaboog heeft. Is zijn slokdarm over de hele lengte gedilateerd? Moest er twijfel zijn zou je evt nog een contrast oesophagogram kunnen doen.
Ik ben het eens met de internist van het labo dat de galzuren idd niet super hoog zijn. Meestal zijn ze bij een shunt vaak ver boven de 100. Dus, ja, er is zeker een kans dat er op echo niets gezien zal worden .. Is de eigenaar super gemotiveerd dan misschien beter een CT, maar om heel eerlijk te zijn, ga je deze hond ooit opereren moest het om een shunt gaan?? Met zijn megaesophagus vrees ik dat er zo’n groot risico is op complicaties (alleen al reflux tijdens de anesthesie en mogelijk risico op aspiratie etc .. Dus ik vermoed dat je deze hond vooral symptomatisch zal gaan ondersteunen (tenzij hij echt super goed op de sildenafil zou reageren 😉 maar ik denk niet dat je daarop moet hopen ..). Ik denk dat dan dieet + lactulose een hele goede kans geeft op het goed onder controle houden van de mogelijke levergerelateerde klachten.
Veel succes ermee!
Geert
-
He Dorien,
Er zijn in de laatste jaren een paar studies gepubliceerd rond het gebruik van sildenafil bij dieren met IDIOPATHISCHE CONGENITALE megaesophagus (dus wel belangrijk dat er geen onderliggende oorzaak is) met wisselende resultaten. Indien nog niet verder gekeken werd voor onderliggende oorzaken (bv. hypothyroidie, hypoadrenocorticisme, neuropathie, myastenia etc) dan zou ik dit wel nog eerst aanraden. Zie Sildenafil improves clinical signs and radiographic features in dogs with congenital idiopathic megaoesophagus: a randomised controlled trial – PubMed (nih.gov) en zie ook de bijgevoegde studie. Ik zou het zeker wel uitproberen aangezien er niet echt iets anders is dat we voor deze honden kunnen doen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er zelf persoonlijk nog geen ervaring mee heb (het is lang geleden dat ik nog eens een congenitale megaesophagus gezien heb).
Wat het vermoeden van mogelijke shunt betreft: ik zou de mensen zeker aanraden om een echo abdomen te laten doen. Bij grote hondenrassen betreft het meestal een intrahepatische shunt en die zijn iets makkelijker te zien met echo (laat de echo wel door een radioloog doen). Uiteraard is een CT scan nog een stuk gevoeliger (en ook altijd aangeraden voor je chirurgie zou overwegen), maar dit is uiteraard een stuk duurder. Ik zou deze hond geen metronidazole meer geven (vroeger werden antibiotica aangeraden, maar nu niet meer). Ik zou eerder gaan voor evt een aanpassing van de voeding (bv. voedingen met een plantaardige eiwitbron of bv. vegetarische voeding), op voorwaarde dat hij dit met zijn megaesophagus verdraagt. Verder werkt lactulose (dat kan je zelfs dagelijks geven) ook heel goed bij deze dieren (vermindert ook de tekens van hepatische encefalopathie). Je kan het geven aan 0.5 ml/kg tot 3 keer per dag –> wel even kijken dat hij er geen diarree van krijgt (in dit geval de dosis wat verminderen). Dus concreet: beter lactulose (al dan niet met dieet) als onderhoudsbehandeling en geen metronidazole meer 😉
Veel succes ermee!
Geert
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
We evaluated the efficacy of oral sildenafil citrate in dogs with congenital idiopathic megaoesophagus (CIM). Twenty-one puppies were randomly assigned to two groups (treatment and control). The dogs were given sildenafil oral suspension 1 mg/kg every 12 hours for 14 … Lees verder
-
Bedankt voor de update, Jasmine!
Ik duim super hard!!
Blijf me aub op de hoogte houden.
Groetjes,
Geert
-
He Jasmine,
VERSCHRIKKELIJK dat je zoveel miserie hebt met je eigen hond 🙁 🙁 Het is toch zo typisch dat onze eigen dieren altijd iets veel complexer hebben dan de dieren van eigenaars. Wat een nachtmerrie ..
Mijn gedachten: eerst en vooral: KEIGOED bezig, meid!! Je hebt alles qua testen echt super goed gedaan en je gedachtengang gaat ook helemaal in de juiste richting. Ik snap je vermoeden dat dit mogelijk een secundaire IMHA zou kunnen zijn, maar dankzij het feit dat je alle testjes gedaan hebt, denk ik dat we met een vrij gerust hart kunnen zeggen dat dit vermoedelijk NIET het geval is. Je hebt nergens duidelijke aanwijzing voor hemolyse en je hebt ook nergens duidelijke aanwijzing voor immuungemedieerde destructie, dus ik denk dat we dit kunnen laten voor wat het is.
Ik vermoed dat je hond sinds april NSAIDs heeft gekregen? Je schrijft dat hij dit nog 24u geleden had gekregen, dus ik ga ervan uit dat hij dit vermoedelijk al een hele tijd krijgt? Voor mij wijst alles in de richting van gastro intestinaal bloedverlies. Ik vermoed dat dit al een tijdje bezig is (en dan is het echt niet abnormaal dat je het macroscopisch niet ziet in de ontlasting). Ik heb eerst niet gezien dat je het bloedonderzoek had bijgevoegd en heb eerst de uitstrijkjes gezien en daar viel me onmiddellijk het volgende op:
– Ik zie GEEN sferocyten (heb je goed gezien!)
– Ik vind de rode bloedcellen erg hypochroom (grotere centrale opklaring dan je zou verwachten)
– Ik zie veel fragmentocyten (schistocyten, keratocyten en blister cellen) die wijzen op oxidatieve schade
Al deze zaken kunnen we zien bij ijzer tekort. Vervolgens heb ik zijn bloedonderzoek gezien en daar zien we ook dat MCV, MCHC en ReticHb allemaal sterk gedaald zijn en dat hij niet super regeneratief is (ik vermoed dat hij initieel regeneratief is geweest, maar nu niet meer omdat hij ijzertekort heeft ontwikkeld). Verder vond ik dat hij op zijn uitstrijkje ook veel thrombocyten heeft. Het toestel geeft wel een normaal aantal, maar mogelijk zijn er nog wat thrombocyten aggregaten die het toestel niet geteld heeft. Bij gastro intestinaal bloedverlies zien we vaak dat ze thrombocytose ontwikkelen. Verder is zijn BUN gestegen en zijn zijn eiwitten en albumine verlaagd. Voor mij wijst dit allemaal mooi in de richting van gastro intestinaal bloedverlies. Als hij al weken NSAIDs krijgt dan kunnen we dit zeker verklaren (de ene hond kan je jaren op NSAIDs zetten en krijgt nooit problemen, terwijl de andere na een paar dagen of weken al aan het bloeden is …. een beetje hetzelfde als bij mensen: sommige mensen zijn gevoelig, anderen niet).
Wat ik zou aanraden:
– Onmiddellijk stoppen met de prednisolone
– Omeprazole 1 mg/kg twee keer per dag
– Sucralfaat 5 ml drie keer per dag
– Indien je er kan aangeraken: misoprostol (Cytotec): 2-5 microgram per kg 3-4 keer per dag. Kan soms maagdarmklachten veroorzaken, dus best met eten geven.
– Ijzer supplementatie: ik zou starten met ijzer dextraan injecties. Zie protocol ijzer suppletie voor dosissen etc: Ijzer Suppletie – Online Vet Training
– De vraag is of hij een bloedtransfusie nodig heeft of niet: de tachyardie en tachypnee kan er zeker op wijzen dat hij aan het decompenseren is. Het kan ook dat het een teken van pijn is (maagdarm ulceraties zijn pijnlijk). Je zou kunnen proberen om hem een opiaat te geven (bv. buprenorphine of tramadol) en kijken of de tachycardie en tachypnee hiermee verbetert. Je zou evt ook nog lactaat kunnen meten om te kijken of dat gestegen is. Ik vrees dat hij echt op dat kantelpuntje zit en dat hij zich vermoedelijk wel beter zou voelen als hij wat bloed kreeg (in principe zijn packed red blood cells voldoende, maar het mag uiteraard ook vol bloed zijn). Als je geluk hebt en de medicaties slaan snel aan en hij stopt met bloeden dan kan je er misschien mee wegkomen zonder transfusie .. Ik vermoed dat het allemaal traag ontstaan is bij hem en dat hij er dus wel ietwat aan aangepast is en het feit dat hij geen duidelijke melena heeft, toont dat hij niet fulminant hard aan het bloeden is .. Moeilijk om in te schatten .. Heel goed ademhaling en pols in de gaten houden en hem uiteraard zo rustig mogelijk houden.
– In de ideale wereld: echo abdomen door een radioloog laten doen om te kijken of ze een ulcer kunnen vinden. Het risico met erge ulceraties is dat ze kunnen perforeren en dan krijgen ze een septische peritonitis bovenop alles, dit willen we uiteraard absoluut niet. Moest je geen echo door radioloog kunnen laten uitvoeren dan zou ik hem zeker dagelijks even zelf scannen om te kijken of je ergens pockets van vrij vocht in zijn buikholte vindt (maar hou er rekening mee dat dat in het begin heel subtiel kan zijn en dus makkelijk gemist kan worden).
Heel veel succes, Jasmine!! Ik duim echt super super hard! Hou je ons aub op de hoogte?
Groetjes,
Geert
-
He Patricia,
Geen gemakkelijk gevalletje .. Zeker niet iets waar ik van kan zeggen dat ik dit specifiek ziektebeeld op deze manier al eens gezien heb. Had je tijdens de exploratie het gevoel dat er iets mogelijk doorheen de darmwand gemigreerd zou kunnen zijn tot in die lymfeknoop? Is het bv. een kat die rauwe voeding krijgt of die buiten loopt en vogeltjes eet en bv. een botje in de darm heeft gehad wat doorheen de wand is geprikt? Had je nog iets van andere afwijkingen tijdens de exploratie of was de rest echt volledig normaal?
Wat ik zou aanraden, is om het volgende te herhalen:
– Biochemie: even gaan kijken of er daar iets veranderd is en gaan kijken of die hyperglobulinemie en verlaagde albumine/globuline ratio nog aanwezig is. Ook kijken of er indicaties zijn voor andere (evt. bijkomende) afwijkingen: bv. zijn de leverenzymen ineens abnormaal of heeft hij nu een gestegen bilirubine of …
– Echo abdomen herhalen: ziet alles er mooi rustig uit? Is er ergens opnieuw een pocket met vocht ontstaan etc.
– Komt uit de twee bovenstaanden niet onmiddellijk een antwoord dan ga je verder moeten kijken: evt een DGGR lipase of spec PLI om te kijken of hij nu mogelijk wat pancreatitis heeft, evt toch verder gaan testen voor evt FIP (je zou de immunohistochemie op de lymfeknoop kunnen bij aanvragen –> er idd mee rekening houden dat een negatief resultaat FIP NIET uitsluit, maar een positief resultaat het wel zeer waarschijnlijk maakt). Het lijkt me minder waarschijnlijk dat deze kat FIP heeft gezien die positieve Salmonella cultuur, maar never say never.
Ik zou hier mee starten. Had je vooraf toevallig een SAA bij deze kat laten meten? Want dan zou het SAA ook nog iets zijn om op te volgen.
Er verder ook misschien rekening mee houden dat sommige katten zich soms niet goed voelen op breed spectrum antibiotica. Als je hematologie goed is en je ziet op echo abdomen geen afwijkingen dan zou ik stoppen met de antibiotica en ook even kijken hoe hij het daarmee doet. Maar zelf zou ik wel echt die echo eerst even willen herhalen om zeker te zijn dat het daar allemaal mooi onder controle is.
Hou je ons op de hoogte?
Geert
-
He Nicky,
Ik ben helaas geen dermatoloog en veel verder dan denken aan vlooienallergie en voedingsallergie als oorzaak voor haarverlies thv de staartbasis kom ik helaas niet .. En een voedselallergie als oorzaak lijkt minder waarschijnlijk gezien de problemen begonnen toen hij op de purina HA stond. En ik vermoed dat je 100% zeker bent dat het geen vlooienallergie kan zijn (de eigenaar geeft heel zeker de felpreva elke 3 maanden?)?
Ik ga dus alleen even commentaar geven op het gastro intestinaal gedeelte: ik denk dat je dat op dit moment mooi onder controle hebt. Het is me niet heel duidelijk op basis van wat je omschrijft of het bij deze kat een overwegend dunne darm dan wel dikke darm probleem was, maar ik vermoed dat het een combinatie van was. Het feit dat hij mooi reageert op het hoog vezel dieet lijkt die dikke darm component zeker een grote rol te spelen. Fijn dat hij zo goed reageert op dat dieet. Hoe zeker ben je dat het effectief om een PLE ging? Was enkel het albumine gedaald? Wat was zijn totaal eiwit en globuline concentratie initieel (bij PLE zien we vaak een daling van TE, albumine en globulines en soms ook van cholesterol en lymfocyten). En heb je B12 bepaalt bij het begin (of omwille van kosten gewoon gesupplementeerd)? Ik zou hem voorlopig op het huidige dieet houden en even kijken hoe hij het klinisch doet qua maagdarm stelsel.
Zouden de eigenaars gemotiveerd zijn om doorverwezen te worden naar een dermatoloog? Want als op dit moment het vooral de alopecie is die het grootste probleem blijft, is dat misschien de volgende stap?
Sorry, ik vrees dat ik geen grote hulp ben .. Misschien iemand anders nog input?
Groetjes,
Geert
-
Yes!! Fijn dat ze zijn verder gegaan en dat er nog wat uit de bus is gekomen! Hopelijk is hij met de doxy behandeling en de glucocortico’s dan snel weer terug in orde!
De addison zal dan vermoedelijk toch wel kloppen bij hem gezien die kleine bijnieren?
Maar goed opvolgen (ik zou elke 3 maanden elektrolyten controleren) dat hij geen ‘volledige addison’ ontwikkelt.
En, niet de eerste keer dat ik zo’n Anaplasma infectie heb gezien waarbij de enige klacht ‘lethargie’ is. Als het hiervan is dan zou het normaal mits behandeling wel volledig in orde moeten komen!
Bedankt om ons op de hoogte te houden!
