Geert Paes
Forum Gegeven Antwoorden
-
He Charlotte,
Ik denk dat de kans heel groot dat deze hond twee keer daags insuline zal nodig hebben, maar zonder volledige glucose dagcurves is het altijd moeilijk om met 100% zekerheid te zeggen wat er exact speelt. Hou er sowieso rekening mee dat studies hebben aangetoond dat zeker niet alle honden (eigenlijk ongeveer maar 1 op 2) het goed doen met slechts 1 keer daags prozinc.
Wat ik je zou aanraden, is toch om bij deze hond eens een volledige glucose dagcurve te doen. Als je mag van de eigenaar dan zou ik gewoon een freestyle libre plaatsen (kijk even naar de Vet Info’s over FreeStyle libre). Eigenaar kan dat gewoon online (bv. amazon) bestellen. Het kost niet veel, het is makkelijk te plaatsen en je krijgt (als de sensor goed blijft zitten) informatie over meerdere dagen. Dan kan je kijken hoe lang de insuline werkt. Kans is groot dat je dan gaat zien dat die eenmalige injectie gewoon niet langdurig genoeg de glucose onderdrukt. Als je alsmaar hoger in dosis blijft gaan (en je blijft bij 1x daags) dan is er een groot risico dat hij uiteindelijk hypoglycemie ontwikkelt en dat kan dan secundair weer een rebound hyperglycemie geven (somogyi effect) en kan ook weer lijken op een ‘slecht gereguleerde’ diabeet. Dus zonder die curves is het echt super moeilijk om te zeggen wat de hond nodig heeft. Dat gezegd zijnde, als de eigenaar het niet ziet zitten om een freestyle te plaatsen of om een curve te doen dan zou ik hem switchen naar prozinc 2x/dag (zoals je zegt dan wel met de dosis per keer te verminderen –> ik zou niet veel hoger gaan dan 0.5 IU per kg twee keer per dag en ophogen indien nodig). De nadir bij prozinc ligt meestal rond 8-12 uur na de injectie, dus het is wel verstandig om altijd in die eerste dagen na verhoging van de dosis op zijn minst tussen 8-12 uur na injectie de glucose te laten opvolgen zodat je een eventuele hypoglycemie kan detecteren. Moest je een Freestyle mogen plaatsen zoveel te beter 😉Wat de ogen betreft: als de hond volledige mature catarract ontwikkeld heeft dan is dat helaas niet meer omkeerbaar. In deze gevallen is chirurgie (verwijderen lens en vervangen door nieuwe lens) de beste optie voor de hond. Dit zal de levenskwaliteit aanzienelijk verbeteren.
Veel succes ermee!
Geert
-
He Loes,
Sorry, ik zie deze vragen pas nu!
Ik geef ze door aan Sophie Vandenabeele.
Groetjes,
Geert
-
He Patricia,
Frustrerend! Klinkt als hyperadrenocorticisme, maar je krijgt het niet bevestigd. Soms moet je ze een beetje laten ‘sudderen’ voor het echt uit de hormoontesten komen .. maar dan ben je precies al wel een tijdje aan het doen. Op dit moment zou ik inderdaad aanraden om eerst die echo nog eens te laten herhalen om te kijken wat er met die bijnier gebeurt. En dan afhankelijk daarvan evt terug opnieuw de LDDST herhalen (is ondertussen weer bijna een half jaar geleden, dus misschien dat je nu wel afwijkende resultaten hebt?). Je zou ook een ACTH stim kunnen doen, maar die hebben over het algemeen een lagere sensitiviteit (groter risico op vals negatieve resultaten) dan de LDDST, zeker indien het bijnier afhankelijk is. Kan me voorstellen dat de eigenaar wat gefrustreerd is, maar op dit moment heb je alleszins niet voldoende om te bevestigen dat deze hond cushing heeft .. Verder heb je wel ook geen andere duidelijke reden voor de PUPD, dus ik heb wel het gevoel dat de kans op hyperadrenocorticisme groot is (zeker ook gezien de andere klachten), maar misschien moet je het nog wat meer tijd geven .. Ter volledigheid zou je nog galzuren kunnen bepalen, al lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat iets levergerelateerd de oorzaak is van de PUPD (kan wel een laag MCV geven, maar het is ook mogelijk dat dat laag MCV een artifact is –> misschien even kijken of dat ook op vorige bloedstalen aanwezig was).
Succes ermee!
Geert
-
He Hilde,
Ik vind het een moeilijk gevalletje, omdat er bij deze kat meer aan de hand lijkt te zijn dan enkel de blaas die niet goed ledigt. Hoe sterk zijn de nierwaarden gestegen? Heb je ook een bloeddruk gemeten bij deze kat om haar nierziekte verder te substageren? En hoe sterk waren de nierbekkens gedilateerd (in mm)? Het feit dat het aan 1 kant een stuk meer uitgesproken was dan aan de andere kant doet mij vermoeden dat er mogelijk toch iets van sprake van obstructie in die ureters is (bv. steentje of strictuur). Als die nierbekkens gedilateerd waren puur en alleen omdat er sprake is van outflow obstructie dan zou ik ergens verwachten dat beide nierbekkens een gelijkaardige dilatatie vertonen.
En heeft deze kat iets van andere neurologische klachten? Als je de blaas moeilijk kan leegduwen dan is de vraag of er toch niet sprake is van een UMN (upper motor neuron) blaas tgv een spinaal letsel. Maar opnieuw: ik vind het wel verdacht dat het nierbekken aan 1 kant meer gedilateerd is dan aan de andere kant en aangezien kleine steentjes in de ureter heel gemakkelijk gemist kunnen worden (zowel op RX als echo) zou ik dat zeker niet uitsluiten.
Als dit zeer gemotiveerde mensen zijn dan zou ik zeker aanraden om de kat door te sturen voor een echo door een radioloog om de ureters volledig te laten bekijken en de urethra ook zoveel mogelijk te laten bekijken om te zien of er ergens steentjes zitten of een strictuur zit. Verder kan dan ook het maagdarmkanaal eens bekeken worden. De kat door een neuroloog laten bekijken zou ook een goed idee zijn.
Zien de mensen dat allemaal niet zitten dan zou ik ze sowieso behandelen voor chronische nierziekte (zeker ook even de bloeddruk bepalen, kijken of er sprake is van anemie, de elektrolyten (Ca, P, K en Na) bepalen en evt ook een FGF-23 laten bepalen (als eigenaar heel gemotiveerd is). Zie Vet Info over FGF-23 als je meer info wil. Wat is FGF-23 en wat is erover geweten? – Online Vet Training
Je zou kunnen proberen met betanechol, maar hou er rekening mee dat betanechol ook een invloed heeft op de contractiliteit van het maagdarmkanaal en om die reden niet is aangeraden bij dieren met maagdarmaandoeningen. Het betreft hierbij vooral dieren die bv. een ulcer hebben of die een obstructie hebben, maar het is ook tegenaangewezen bij dieren met chronische inflammatie in het maagdarmkanaal (en gezien dat lage B12 is er bij deze kat wel ook een kans dat er in het darmkanaal ook iets niet pluis is ..). Verder is het ook tegenaangewezen bij dieren met asthma, hyperT4, epilepsie en hypotensie.
Qua neveneffecten zien we vooral maagdarmklachten en mogelijke hypersalivatie. Het medicijn geven op nuchtere maag kan helpen. De dosis voor katten is 1.25 tot 5 mg per kat 3 keer per dag (start laag en ga geleidelijk omhoog). Als er ook maar enige twijfel is dat de urethra een verhoogde tonus heeft dan is het aangeraden om het te combineren met een medicijn dat de urinesfincter ontspant zoals bv. phenoxybenzamine of diazepam (diazepam best niet oraal geven aangezien risico op idiosyncratische levernecrose).
Ik zou dus zeker goed met de eigenaar bespreken dat dit medicijn niet volledig zonder risico is en dat het beter is om eerst het volledige beeld te krijgen. Maar uiteraard is het dan de keuze aan de eigenaar.
Veel succes ermee!!
Geert
-
He Celia,
Goede vragen! Uiteraard eenmaal je forthyron bent opgestart, heeft dit een invloed op je TSH –> door negatieve feedback zal je TSH onderdrukt worden. TSH wordt om die reden ook soms gebruikt om eerder een idee te krijgen over het ‘lange termijn’ effect van de medicatie. Het TT4 dat je meet om te zien of er voldoende medicatie wordt gegeven, is meer ‘een momentopname’ van wat je op dat moment geeft –> als je een paar dagen geen medicatie geeft dan is je TT4 gewoon weer laag. Het TSH dat verandert echter trager. Door het geven van medicatie wordt TSH onderdrukt. Moest je dan stoppen met medicatie dan duurt het een tijdje (hoe lang exact is bij mijn weten niet geweten) vooraleer dat TSH weer terug zal stijgen (met andere woorden: het effect van de medicatie op TSH is langduriger dan het effect van de medicatie op TT4). Dus het is moeilijk om je TSH nog betrouwbaar te gebruiken als je al aan het behandelen bent. Hoe lang je moet stoppen met medicatie vooraleer je weer terug betrouwbaar je TSH kan gebruiken, weet ik niet, maar ik raad meestal toch aan om minstens 1 tot zelfs 2 maanden te stoppen met de forthyron voor je je TSH terug kan bepalen.
Uiteraard als je bij deze hond de opvolging doet van het TT4 en je ziet dat met de behandeling zijn TT4 gewoon mooi zit waar je het wil hebben met behandeling (middelste helft ref waarde tot iets daarboven) op een bloedstaal dat je 4-6 uur na het geven van de forthyron hebt afgenomen en je bent 100% zeker dat deze hond zijn medicatie reeds 6 maanden heel strikt krijgt dan is de vraag uiteraard of de klachten van deze hond wel werkelijk het geval zijn van mogelijke hypothyroidie. Het is wel zo dat de vachtveranderingen behoorlijk lang kan duren vooraleer die beter worden met behandeling. Soms duurt dat maanden tot een jaar vooraleer je echt duidelijke verbetering ziet. Wat betreft mogelijke andere oorzaken: ik zou aanraden om te starten met een volledig bloed- en urineonderzoek als algemenen gezondheidsscreening. Ik zou ook de hond eens goed onderzoeken (inclusief orthopedisch en neurologisch onderzoek) om te zien of hij niet problemen heeft met bv. chronische pijn (bv. tgv chronische artrose). Veel honden stoppen pijn goed weg, maar je merkt dat ze minder bewegen en dat minder bewegen kan er dan uiteraard weer voor zorgen dat hij in gewicht bijkomt of niet afvalt (als hij nog steeds dezelfde hoeveelheden voeding krijgt als toen hij jong en fit was). Verder misschien ook nog eens op de huid zelf focussen: is er sprake van jeuk? Zijn er letsels aanwezig die kunnen wijzen op infectie etc. Als het gewoon droge, doffe vacht is dan misschien kijken wat hij van voeding krijgt. Krijgt hij iets van speciale dieetvoeding waardoor hij mogelijk een eiwittekort heeft? Eiwittekort kan nl ook leiden tot droge, doffe en slechte vacht. Ik zou het systematisch stap voor stap op die manier aanpakken, Celia.
Als je twijfelt over de diagnose van hypoT4 dan zou je kunnen proberen om de forthyron te stoppen en binnen 6-8 weken nog eens TT4, TSH en evt vrij T4 bepalen, maar dat is uiteraard alleen maar mogelijk als de eigenaar het OK vindt om daar geld aan uit te geven.
Veel succes ermee!
Geert
-
He Patricia,
Wat vervelend dat hij niet opknapt ;-( Zeker vervelend als het mensen zijn die zelf ook nog veel opzoekwerk doen en het allemaal niet volledig vertrouwen. Moest het puur een atypische addison zijn dan zou ik wel verwachten dat ze al beterschap zouden zien. De vraag is dus 1) klopt de diagnose van atypische addison wel? 2) Is er meer aan de hand?
Ik zou zeker nog even heel goed navragen bij de eigenaar of zijzelf toch echt ABSOLUUT NIETS gegeven hebben aan de hond (voor de ACTH stim) dat mogelijk een corticosteroid kan bevatten. Soms geven de eigenaars supplementen die ze online gekocht hebben waarvan ze niet goed weten wat erin zit. Of misschien hebben ze wat van zalf die ze zelf in huis hebben liggen op de huid gedaan. Je wil gewoon 100% zeker zijn dat er niets is gegeven dat de ACTH stim beinvloed kan hebben, want misschien worden we wel op het verkeerd spoor gezet met die ACTH stim. Ook voor jezelf nog even goed nagaan of er iets kan misgelopen zijn met de test zelf. Evt nog even contact opnemen met Velab om bij hen te vragen of ze soms een foutief resultaat zien met de cortisolmetingen.
Sowieso, zelfs al zijn we ervan overtuigd dat de ACTH stim uitslag wel correct is bij deze hond, denk ik dat er meer speelt. Tollers zijn natuurlijk heel gevoelig voor immuungemedieerde aandoeningen in het algemeen (zoals bv. steroid responsieve meningitis, immuungemedieerde arthritis). Heeft de hond ooit koorts tijdens de momenten dat hij lusteloos is? Is er ooit sprake van pijn of ongemak? Heb je al eens goed de nek, rug en alle gewrichten gemanipuleerd om te zien of je iets van pijn kan uitlokken?
Ik zou ter volledigheid (indien nog niet gebeurd) ook even de urine testen. Zeker zijn dat er daar niets in het oog springt zoals bv. proteinurie.
En dan moeten we met zo’n vage verhalen ook steeds denken aan een mogelijke chronische enteropathie of een mogelijke infectie. Een chronische enteropathie hoeft niet altijd gepaard te gaan met uitgesproken maagdarmklachten. Ik heb er al veel gezien waarbij het eerder vaag is zoals lusteloosheid en wisselende eetlust. Gezien zijn verhaal van huidallergieen is het zeker ook mogelijk dat hij met een heel gevoelig maagdarmkanaal zit. Een hypoallergeen dieet is in sommige gevallen voldoende, maar anderen hebben uiteraard meer nodig en de lage dosis cortico’s die hij nu krijgt, is uiteraard niet voldoende in deze gevallen. Uiteraard, voor je zou beslissen om die dosis cortico’s op te hogen, is het aangeraden om een diagnose te hebben. In dit geval is het nuttig om een volledig ontlastingsonderzoek uit te voeren (om chronische parasitaire infecties uit te sluiten), ik zou ook B12 en foliumzuur meten en evt ook een TLI en PLI doen, een voedseltest te doen (min 6 weken gehydrolyseerd eiwitdieet) en indien dat geen verbetering geeft, biopten van het maagdarmkanaal te nemen.
Qua infecties: anaplasma zien we vaak bij ons en kan als enige klacht lusteloosheid geven. Het lijkt me iets minder waarschijnlijk omdat hij geen thrombocytopenie heeft, maar ik heb het wel al een keer gezien in een hond waarbij het bloedonderzoek volledig normaal was. Deze hond had anaplasma inclusies in zijn bloeduitstrijkje en reageerde positief (lusteloosheid verdween) op behandeling. OPGELET: niet alle honden die anaplasma positief zijn (zelfs al zie je de parasiet op het uitstrijkje) krijgen klinische klachten. Liefst wil je ze pas behandelen als je zeker bent dat de ziekte veroorzaakt wordt door de infectie.
Andere infecties (ehrlichia, bartonella, angiostrongylus) zou ik niet volledig durven uitsluiten, maar lijken me wel minder waarschijnlijk.
Patricia, als dit heel gemotiveerde eigenaars zijn dan zou ik zeker met ze bespreken om ze door te sturen bv. naar Gent. Daar kan de hond bekeken worden door neurologie en inwendige geneeskunde. Het is zeker geen straight forward geval, dus ik zou heel duidelijk tegen de eigenaar zeggen dat het mogelijk nog heel wat zoekwerk zal vereisen voor je weet wat er aan de hand is. In de ideale wereld (als je hem gaat doorsturen) zou ik dan even de prednisolone afbouwen en stopzetten zodat dit zeker niets maskeert.
Hou ons op de hoogte! Interessant gevalletje!
Geert
-
He Patricia,
Wat vervelend dat de eigenaars je diagnose niet lijken te vertrouwen. Als de hond geen cortico’s heeft gekregen voor de ACTH test dan kan je de flatline ACTH stim echt alleen maar verklaren met hypoadrenocorticisme (op voorwaarde uiteraard dat de test correct uitgevoerd werd 😉 en er geen labo error is). De klachten van de hond passen er zeker ook bij en het ras uiteraard ook. Het feit dat de ouders negatief getest zijn, sluit het inderdaad niet uit. En, uit ervaring weten we ook dat die dieren niet onmiddellijk 100% goed zijn met een paar dagen prednisolone, maar dat je dat even de tijd moet geven (meestal zien we ze wel snel geleidelijk verbeteren en verwacht je dat ze binnen een paar weken weer helemaal terug ‘de oude’ zijn). Dus ik zou het een beetje tijd geven. Je zal waarschijnlijk qua dosis een beetje moeten verlagen, maar het kan geen kwaad om hem nu even op 0.2 mg/kg BID te houden en dan bv. binnen een week of twee te verlagen naar 0.1 mg/kg BID en dan het klinisch beeld goed in de gaten te houden.
De Nova Scotia is idd geen gekend ras voor de MDR-1 mutatie. Ik heb nog nooit een test laten doen voor MDR1 mutatie bij een Nova Scotia en weet ook niet zeker of het labo het voor dit ras zou doen. Als de eigenaars er super ongerust over zijn dan zou je misschien even kunnen navragen bij het labo of ze de Nova Scotio kunnen testen of niet?
Hou je ons op de hoogte?
Groetjes,
Geert
-
He Patricia,
Ben je echt 100% zeker dat deze hond NIETS van glucocorticoiden heeft gekregen voor zijn huidproblemen? Ook niets van topicale producten? Want als hij iets van cortico’s in de afgelopen tijd heeft gekregen (topicaal of oraal) dan kan je de ACTH stim niet vertrouwen.
Heeft hij echt zeker niets gekregen dan is het idd een atypische addison. Deze hond heeft in dit geval GEEN zycortal nodig, maar enkel maar prednisolone (of een ander glucocorticoid, maar meestal geven we prednisolone). We starten aan fysiologische dosis van 0.1 mg/kg twee keer per dag en volgen de hond vervolgens klinisch op (te veel prednisolone en hij zal pupd, polyfagie etc ontwikkelen – niet voldoende prednisolone en hij zal nog steeds lethargisch zijn, maagdarmklachten etc). Kijk even naar de volgende kennisdatabank vraag
OPGELET: ongeveer 25% van de honden met ‘atypische’ addison zullen in verloop van tijd toch ‘typische’ addison ontwikkelen. Om deze reden is het aangeraden om de elektrolyten op te volgen. In het eerste jaar doe ik dat meestal elke 3 maanden. Blijven ze in het eerste jaar goed dan doe ik het elk half jaar. Meestal als ze in de eerste 2-3 jaar geen elektrolytafwijkingen ontwikkelen dan zal het ook niet meer gebeuren.
Ten tweede: wanneer de hond een ‘stressvolle’ situatie moet doormaken (bv. operatie, naar pension etc) dan is het belangrijk om de dosis prednisolone te verdubbelen (net zoals voor een ‘typische’ addison).
Veel succes ermee!!
Groetjes,
Geert
-
Fijn om te horen, Gaelle!!
Bedankt om ons op de hoogte te houden!
-
He Els,
Ikzelf heb helaas geen ervaring met het gebruik van Glutamine bij honden en katten .. Bij mijn weten is er in de literatuur niet zo heel veel over gepubliceerd in de diergeneeskunde (ik vind wel terug dat het in de humane geneeskunde soms wordt ingezet voor IBD). Binnen de diergeneeskunde vind ik enkel een paar studies die het gebruik ervan bestuderen bij honden waarbij een deel van de dunne darm werd verwijderd. Misschien dat iemand anders er wel ervaring mee heeft? Ik heb je vraag even gepost in het forum ‘moeilijke klinische cases’, omdat dat meer bekeken wordt!
Groetjes,
Geert
-
He Els,
Ikzelf heb helaas geen ervaring met het gebruik van Glutamine bij honden en katten .. Bij mijn weten is er in de literatuur niet zo heel veel over gepubliceerd in de diergeneeskunde (ik vind wel terug dat het in de humane geneeskunde soms wordt ingezet voor IBD). Binnen de diergeneeskunde vind ik enkel een paar studies die het gebruik ervan bestuderen bij honden waarbij een deel van de dunne darm werd verwijderd. Misschien dat iemand anders er wel ervaring mee heeft? Ik heb je vraag even gepost in het forum ‘moeilijke klinische cases’, omdat dat meer bekeken wordt!
Groetjes,
Geert
-
He Karin,
Aaarrhh, dit is zo’n IMHA gevalletje waar je als dierenarts knettergek van wordt 😉 Ik zie helaas wel vaker hondjes zoals dit hondje die wel reageren op de medicatie, maar die je maar niet kan afbouwen. Ik denk dat het onveilig zou zijn op dit moment om de prednisolone af te bouwen, omdat de kans heel groot is dat de hond dan terug hervalt (als je naar de resultaten van zijn bloedonderzoek kijkt dan lijkt hij zeker nog niet volledig ‘onder controle’ te zijn, dus afbouwen zal vermoedelijk snel tot herval leiden). Dus het is goed van je dat je denkt aan mogelijke volgende stappen.
Splenectomie is zeker iets dat je zou kunnen overwegen. De resultaten van splenectomie bij honden met IMHA zijn wisselend. Ik heb twee studies bijgevoegd voor je. Eentje is een abstract van het ACVIM van twee jaar geleden waarin honden met NIET regeneratieve IMHA die niet reageerden op immunosuppressiva een splenectomie ondergingen. 75% van de honden verbeterden na splenectomie. OPGELET: dus zeker niet alle honden verbeterden en dit waren honden met NIET regeneratieve IMHA (die van jou lijkt eerder regeneratief te zijn). De andere studie is een kleine retrospectieve studie met slechts 7 honden met IMHA (en ze geven jammergenoeg geen duidelijke info over of deze regeneratief of niet regeneratief zijn). In deze studie werden wisselende resultaten gezien na splenectomie. Zeker niet overtuigende resultaten dat splenectomie werkt. Dat gezegd zijnde, is het zeker wel te overwegen als er echt niets helpt bij deze hond.
Wat een ander immunosuppressivum betreft, zou ik bij deze hond dan geneigd zijn om eerder voor leflunomide te gaan. Ik heb al een paar IMHA gevalletjes gezien die echt refractair zijn tov ALLES (allez, die wel wat respons vertonen op de cortico’s, maar die ik maar niet kan afbouwen en die niet reageren op andere immunosuppressiva, MMF inclusief) en die WEL reageren op de leflunomide. Leflunomide zal bij dit hondje ook beter te doseren zijn. Ik start meestal met ongeveer 2-4 mg/kg per dag. Er zijn tabletjes van 10 mg en 20 mg.
Ik zou in dit geval waarschijnlijk eerst voor de leflunomide gaan (voorlopig pred nog onveranderd houden) en kijken of je daarmee de hematocriet verder omhoog krijgt en dan de pred kan afbouwen. Moest dat niet werken dan kan je evt nog MMF proberen of dan zou ik voor splenectomie gaan. Uiteraard in dat geval wel duidelijk aan de eigenaar vertellen dat het zeker geen garantie is dat de splenectomie zal werken en uiteraard de mogelijke complicaties bespreken (al wordt deze operatie over het algemeen meestal wel behoorlijk goed verdragen). Meestal raad ik aan om op zijn minst de meest courante vectoroverdraagbare infecties (ehrlichia, babesia, anaplasma) uit te sluiten voor splenectomie. Vaak is dit al gedaan in de opwerking voor mogelijke onderliggende oorzaken voor de IMHA. Er is bij deze honden (zeker als ze op een hoge dosis prednisolone staan) altijd een risico op mogelijk thrombo-embolievorming en de hogere dosis prednisolone kan zeker ook zorgen voor vertraagde wondheling (indien je kan afbouwen voor de operatie is dat uiteraard altijd beter, maar het is niet altijd mogelijk).
Veel succes ermee en hou ons op de hoogte!!
Geert
-
He Jasmine,
Altijd zo vervelend wanneer een van je eigen dieren iets heeft! En meestal zijn het dan ook altijd lastige zaken en niet zomaar iets eenvoudig.
Urethraprolapse bij de kat is echt super super zeldzaam. Jammergenoeg is de diagnose van een urethraprolapse ook heel moeilijk met zekerheid te stellen zonder dat je met een flexibele endoscoop (in het geval van een kat moet dat een heel dun scoopje zijn) kan gaan kijken.
Ik moet zeggen dat ik ook al wel behoorlijk wat idiopathische cystitis (FIC) katjes gezien heb waarvan dat de penis top er zo uitziet. Vaak is dat doordat ze veel persen om te plassen en/of veel aan hun penistop likken. Niet alle FIC katjes vertonen noodzakelijk afwijkend plasgedrag. Sommigen vertonen enkel wat bloedverlies. Zie je nog iets van andere klachten bij je kat? Is het een katertje dat stress gevoelig is? Is er iets in de omgeving verandert? Is het een strikte binnenhuiskat of kan hij ook naar buiten? Het feit dat hij het al eens eerder heeft gehad en nu weer heeft, zou het zeker mogelijk zijn dat het om FIC gaat. Ik zou eerst proberen daarop te focussen (uiteraard kan dat ook een heel moeilijk probleem zijn om op te lossen ..) –> extra kattenbakken in huis, misschien andere kattenbakvulling proberen, kattenbakken die groot genoeg zijn (idealiter minstens 1.5 keer de lengte van de kat), extra waterbronnen, feliway in de stopcontacten, evt proberen met zylkene of een anxiolyticum als ACP etc.
Ik durf een urehtraprolapse zeker niet uit te sluiten, maar het is gewoon zodanig zeldzaam dat het niet het eerste voor mij zou zijn om aan te denken.
Misschien heeft iemand anders nog iets van advies?
Hou je ons op de hoogte?
Groetjes
Geert
-
He Kirsten,
Het kan bij calcinosis cutis een heel tijdje duren vooraleer dit beter wordt (kan tot een jaar duren). Soms lijken de letsels ook eerst wat erger te worden vooraleer ze beter lijken te worden. Kleinere letsels zouden uiteindelijk met succesvolle behandeling van de HAC moeten herstellen. Als het echt om grote letsels gaat dan is in sommige gevallen chirurgische resectie aangeraden. Het is belangrijk dat je ook zeker uitsluit dat er geen sprake is van secundaire pyodermie en deze ook behandeld, indien aanwezig.
Uiteraard (zonder alle bloedresultaten en de uitslagen van de LDDST te zien) kan ik moeilijk met zekerheid zeggen of deze hond HAC heeft. Sowieso is HAC veruit de meest voorkomende oorzaak van calcinosis cutis, dus als het klinisch beeld (PUPD, polyfagie etc) en het bloedbeeld (gestegen leverwaarden en ALP) en urineonderzoek (USG lager dan 1.030, evt proteinurie) en de resultaten van de LDDST passen bij een diagnose van HAC, dan zal deze hond hoogstwaarschijnlijk wel HAC hebben (kijk even in de protocollen naar interpretatie van LDDST resultaten bij de hond: LDDST – Praktische tips voor uitvoering en interpretatie – Online Vet Training). Er is ook een document dat je helpt om in te schatten hoe waarschijnlijk het is dat deze hond HAC heeft: Cushing – model ter inschatting van waarschijnlijkheid dat de hond cushing heeft – Online Vet Training
Als je behoorlijk zeker bent van je HAC diagnose en deze hond blijft toch nog PUPD behouden ondanks de trilostane en de resultaten van je ACTH stim zien er behoorlijk goed uit dan zou ik zeker nog aanraden om een urinecultuur te doen. Het zou kunnen dat deze hond een urineweginfectie heeft. Het kan uiteraard ook zijn dat deze hond een hogere dosis trilostane nodig heeft. Even goed kijken naar het klinisch beeld en naar de resultaten van de ACTH stim.
Moest je niet 100% zeker zijn van je HAC diagnose dan zou ik zeker (indien nog niet gedaan) ook nog totaal calcium (en idealiter ook geioniseerd calcium) bij deze hond bepalen. Hypercalcemie kan ook leiden tot calcinosis cutis en kan ook leiden tot PUPD.
Ik hoop dat je hiermee verder kan!
Veel succes ermee!
Geert
-
He Marie-Laure,
Aaarrrh die diabetes katjes!! Kunnen echt lastig zijn en je veel kopzorgen bezorgen!
Wat ik nog mis in je verhaal is hoe deze kat het klinisch deed na de opstart van de insuline. Je vermeld dat je een ‘spot glucose’ hebt gemeten nadat ze een week op 1 IU BID stond en nogmaals nadat ze een week op 2 IU BID stond, maar hoe deed de kat het op dat moment klinisch? Was er toen al sprake van verbetering in de polyfagie en bleef het gewicht stabiel? Het is uiteraard heel vervelend dat deze kat reeds voor het ontwikkelen van diabetes PUPD had, maar ik zou ergens wel verwachten dat met de diabetes de PUPD nog meer uitgesproken is geworden? Heeft de eigenaar daar iets van opgemerkt of is de PUPD voor de eigenaar altijd hetzelfde gebleven?
De reden waarom de klinische klachten zo belangrijk zijn, is omdat het je mogelijk een idee kan geven over of het op dit moment over een Somogyii zou kunnen gaan. Je zou dan ergens verwachten dat de kat het met een lagere insuline dosis klinisch goed deed en met het verhogen van de dosis weer terug klinische klachten van diabetes ontwikkelde (omwille van lange tijd gedurende dag van rebound hyperglycemie). Ik zou dat zeker nog even goed bekijken. Als deze kat nooit klinisch verbeterd is met de lagere dosissen insuline dan lijkt het me minder waarschijnlijk dat je hier echt met een Somogyii te maken hebt, dan zijn er nog een paar mogelijkheden:
Was deze kat voordat ze diabetes kreeg een ‘grazer’ of stond ze altijd op maaltijdvoeding? Aangezien ze zo ‘diep’ in glucose lijkt te gaan ongeveer 4-8 uur na de insuline injectie zou je evt kunnen proberen om ‘s ochtends en ‘s avonds met de insuline injectie een maaltijd te geven (telkens 1/3 van haar dagelijkse hoeveelheid) en dan tussen de insuline injecties in nog eens 1/6 (rond 12u ‘s middags) en nog eens 1/6 net voordat de eigenaar gaat slapen. Of, als de kat een ‘grazer’ was dan zou je ze terug gewoon ‘ad libitum’ eten kunnen geven (uiteraard lukt dit niet als het het type kat is dat onmiddellijk de volledige hoeveelheid voor de hele dag opeet ;-), in dat geval kan je beter werken met 2 grote maaltijden MET de insuline injectie en nog twee kleinere maaltijden tussen de insuline injecties in).
Op basis van deze freestyle curves kan je qua dosis prozinc zeker niet hoger gaan (te groot risico op erge hypo’s), dus als je zeker bent dat de kat niet ‘klinisch goed was’ met een lagere dosis insuline en als je de curves en klachten niet beter krijgt met de maaltijden wat aan te passen dan is de enige andere optie dat je gaat voor een ander insuline preparaat en je zal heel binnenkort ook meer gaan horen over een nieuw oraal product voor de behandeling van katten met diabetes, dus dit kan dan mogelijk ook een optie zijn (zal hoogstwaarschijnlijk in maart op de markt komen!). OPGELET: als de kat het klinische GOED doet, staar je dan aub niet blind op de curve!! Er zijn veel katten die gedurende een groot deel van de dag uitgesproken hyperglycemie hebben, maar het klinisch heel goed doen. Je zou dus zeker nog even een paar weken kunnen wachten en met deze dosis kijken wat er gebeurt. Doet de kat het klinisch heel goed (polyfagie is opgelost en gewicht blijft stabiel) dan moet je uiteraard niet veel meer doen dan de kat goed klinisch opvolgen en binnen een 3-tal maanden nog eens een freestyle doen om te zien hoe het eruit ziet. MAAR als de kat het klinisch NIET goed doet en je krijgt het niet opgelost met aanpassing van maaltijden dan kan je evt voor een langerwerkend insuline preparaat gaan (in dit geval lijkt me glargine (lanthus) dan de beste optie) OF het nieuwe oraal product dat binnenkort beschikbaar wordt.
Ik kan niet genoeg benadrukken dat het klinisch beeld echt het allerbelangrijkste is!! Soms staren dierenartsen zich blind op de curve die er niet goed uitziet, terwijl de patient het klinisch wel heel goed doet. In die gevallen: niet te veel kijken naar de curve en gewoon kijken naar hoe de patient het klinisch doet!
Hopelijk kan je hiermee verder!
Groetjes,
Geert
